Ons denken als een schaakbord: We zitten dus in ons hoofd de hele tijd. Als we alle positieve gedachten en gevoelens nu eens zien als de witte schaakstukken en alle negatieve als de zwarte. Wie zijn wij dan?
De witte stukken of de zwarte stukken?
We willen graag wit zijn, we willen dat wit wint. We voelen ons vaak zwart en hebben de angst dat deze winnen. Maar in de realiteit zijn we geen van beide.
Wij zijn niet onze negatieve gedachten en gevoelens en wij zijn niet onze positieve. We hebben ze wel allebei, maar we zijn ze niet. Wij zijn het schaakbord, waarop dit spel zich afspeelt.
En als wij het schaakbord zijn, zou het dan erg veel uitmaken, wanneer zwart of wit wint? Verandert het schaakbord zelf daardoor?
Natuurlijk voelt het niet prettig wanneer zwart zou winnen en voelt het goed, wanneer wit wint, maar dat is het leven, zoals we al eerder hebben geconstateerd.
