Nu ben ik 28 en heb ik angst voor alles maar echt alles

Mijn verhaal begint bij mijn 7de levensjaar.
Mijn ouders gingen uit elkaar en ik heb hier weinig van gemerkt. Maar toch ook veel mijn moeder kreeg een nieuwe relatie met een man die ik niet uit kon staan. Vanaf moment is de band tussen haar en mij gekrenkt. Ik stond regelmatig met mijn koffer buiten de deur naar mijn vader getrapt. Ook konden wij flink schreeuwen en koppig zijn naar elkaar. Papa begreep mij altijd maar was wel erg angstig en paniekerig. Kortom in beide huizen was de stabiliteit ver te zoeken. Nu ben ik 28 en heb ik angst voor alles maar echt alles. Ik heb hartoverslagen en duizelingen, spierpijnen en slaap niet goed. Ik heb veel last van me maagstreek en voel me niet fijn. Elke dag is anders het is echt een gevecht. Tijdens dit gevecht moet ik zorgen voor mijn zoontje en huishouden en is het echt heel zwaar.
De aandacht te geven die ikzelf eigenlijk zo hard nodig heb. Ik raak verstrikt in een net van wanhoop en weet niet goed hoe ik eruit kom. Ik ben er wel achter dat ik er ooit uitkom want daar geloof ik in. Ik ben positief ingesteld en dat is denk ik echt een plus punt voor mezelf. Maar op de momenten dat ik me slap alleen angstig voel is het echt niet makkelijk. Ik heb 2 onderzoeken gehad naar mijn hart en alle 2 goed bevonden, mijn klachten lijken alleen niet weg te gaan en soms ook erger te worden en dit brengt mij weer angst. De welbekende vicieuze cirkel. Ik hoop eigenlijk iemand te treffen met een beetje dezelfde achtergrond die misschien wat tips heeft of gewoon zijn of haar verhaal met mij wilt delen. Liefsss