Mijn verhaal, met hoop

Als ik was ik altijd wel meer angstig en verlegen. (Mijn ouders waren ook soms angstig). Op de basisschool had ik extra hulp nodig en was ik een ‘zorg kindje’. Toen ik na de middelbare naar het MBO ging had ik na een jaar een burn-out. Ik weet nu dat ik hoog sensitief ben en snap eigenlijk heel goed dat het leven al die tijd al te veel was en ik op de MBO in een keer verantwoordelijkheden kreeg die ik met veel stres kon waarmaken. Ook was ik op de middelbare gepest en liet ik ik dat opzichten alles over mij heen komen en uiten ik niet mijn emoties. Hierdoor had ik veel opgekropte emoties en traumatjes.
In mijn tweede jaar van MBO, die ik opnieuw deed omdat ik het eerste jaar net niet had gehaald. Begonnen de erge angsten, sociaal, paniek. Waardoor het mij niet lukte om naar school te gaan en stage. Hier begon mijn verhaal met echt de ‘extreme’ angsten. Ik werd bij mijn eerste psycholoog oppervlakkig geholpen aan de ‘paniek aanvallen’ maar naar de kern van mijn problemen gingen we niet. Ik vond het toen nog lastig te praten over ‘gevoelens’
Ik heb 3 jaar lang school van school, gestopt en gestopt. En uiteindelijk kwam ik een jaar in huis door ‘extreme paniekaanvallen/straatvrees’ nu bij mijn tweede psycholoog ging het weer om sociale angst en angsten algemeen. Weer bleef ik bij de psycholoog tot de oppervlakte en haalde ik er niet alles uit.

Ik was alleen, het enigste wat ik leuk vond was gamen met mensen online. Gegeven moment ontmoette ik iemand, waardoor ik motivatie kreeg om achter mijn computer te komen en de wereld in te duiken. Ik voelde mij minder alleen en kreeg motivatie.

Werken lukte nog niet en ging wel beginnen met school, tijdens Corona was veel online en dat vond ik heerlijk. Ik had een fijne stage gevonden die veel meedachten met mijn angsten en heel flexibel waren daar voelde ik mij thuis. Ik had nog onverwerkte emoties en traumatjes. En was eng onzeker waar ik tegen aanliep. Ik begon met mediteren en mij te verdiepen in de dood. Zo leerde ik mooie dingen over emoties, verbonden zijn met alles, en hoe het werkt ik je brein. Nu paar jaar verder ben ik gekomen bij hypnoterapie, (ik raad dit iedereen aan). Ik ben nog niet begonnen maar ik geloof heel erg dat dit mij gaat helpen omdat ik naar de kern ga van mijn problemen die in mijn jeugd zijn ontstaat. Paniekaanvallen zijn een symptoom, ga naar de kern en wordt er bewust van. Ik ben er nog niet maar mijn geloof wordt groter. Alles kan je veranderen je hebt elke dag keuzes die je kan maken, je gedachtes zijn kneedbaar, en je hebt meer controle dan je denkt! Ik ben er achtergekomen dat onzekerheid en angst van het verleden twee ‘boos’ doeners zijn waardoor ik mij angstig voel. Dus daar ben ik nu mee bezig. Ga ontdekken waar het voor jou vandaan komt, misschien moeilijke jeugd gehad, gepest.

Ik wil iedereen die nu in zijn angsten zitten vertellen dat jij goed genoeg bent, en vecht niet tegen de angst. Het zelfde denk niet aan de roze olifant, wat gebeurt er dan.
Weest lief voor jezelf, je kan het, jij bent goed genoeg <3