Kan niet zijn wie ik echt ben

Zolang ik me kan herinneren ben ik al bang in sociale situaties. Ik kan me over alles zorgen maken en mijn gedachten voelen zo echt. Ik zoek altijd naar redenen die mijn onzekerheid bevestigen en ik heb vaak het gevoel dat, wanneer mensen met mij zijn, ik aan hun gezicht kan aflezen wat ze allemaal over mij denken. En dit is altijd negatief.
Ik krijg al een tijdje therapie maar tijdens therapie kan ik me niet goed openstellen en probeer ik “wenselijk gedrag” te vertonen en zeg ik vaak wat ik denk dat mensen willen horen. Ik zit zo in de knoop met mezelf en kan bij niemand zijn wie ik echt ben. Ik verlang ernaar om gezien te worden en rust in mijn lichaam te voelen ipv altijd angst. Op dit moment ben ik zo moe van de stress en angst dat het voor mij niet echt meer hoeft. Ik wil rust in mijn hoofd en wou dat ik mijn hersens uit kon zetten voor een tijdje