Ik wilde stoppen met de medicatie

Wat voor medicatie gebruik je bij behandeling?
Sinds paar maanden vergelijkbare klachten, was er vanaf maar nu mede door Corona weer laxt van.

Nee hoor je faalt niet vind het knap dat je het gedaan hebt ik durf het niet eens heb al 23jaar seroxsat ik kan er niet mee stoppendan word ik gek

Ik dacht ook te kunnen stoppen, medicatie sinds 1995 met seroxat, maar kwam hiervan aan, dus probleem er bij en Seroxsat kwam slecht in de publiciteit. Gestopt, maar dat was geen succes! Toen gestart met Fluoxcetine.
Tijdens afbouw ging het oké, maar 5 weken geheel zonder Fluoxetine begon de ellende weer opnieuw. Angst, nerveus en onrust. Naar huisarts gegaan en weer opnieuw gestart met Fluoxetine. Wat heb ik mezelf aangedaan, nu weer weken wachten tot het aanslaat. Gebruikt het nu 8 weken en het gaat al ietjes beter, maar ben er nog niet.

Hoi,
Ik heb je bericht gelezen, weet niet of dit bericht recent is of van een tijd geleden, maar wilde er toch even op reageren. Ik herken het wel. Ik had erge last van paniekaanvallen en een enorme onrust van binnen. Ik ben toen met antidepressiva begonnen en met gesprekken bij een psycholoog. Van de antidepressiva had ik de eerste 3 weken verschrikkelijke bijwerkingen, mijn angst werd ook nog veel erger, maar daarna waren de bijwerkingen gelukkig weg en ging ik me stukken beter voelen. De angst en onrust was weg en ik voelde me weer prettig. Na ongeveer een half jaar ben ik gaan afbouwen en helemaal gestopt met de antidepressiva. Maar al na zo’n 3 weken was daar weer de onrust, zo’n afschuwelijk gevoel. Ik ben toen weer begonnen met de medicijnen. Maar 1 jaar later heb ik weer geprobeerd af te bouwen en te stoppen. En weer na een paar weken die enorme onrust….. Nu neem ik alweer een paar jaar de antidepressiva en ik voel me er goed bij. Ik heb geaccepteerd dat ik het op de een of andere manier gewoon nodig heb. Ik wil me gewoon goed voelen. En ik schaam me er ook niet meer voor. Als iemand bijv suikerziekte heeft, moet hij ook medicijnen nemen.
Ik hoop dat je je ondertussen weer goed voelt.
Groetjes.

Zo denk ik er voortaan ook over!

Zo herkenbaar. Vooral: je lichaam neemt een loopje met je en je weet dat wel maar je kan er niets aan doen, de emoties overheersen.. sterkte.

Heel herkenbaar. Geen medicatie Het zelf willen doen . Toch heeft een lichte medicatie bij mij geholpen om mij weer beter te voelen en de angst aan te kunnen.
Ik denk maar zo, voor mijn maagpijn neem ik het medicijn waarom help ik mijn psyche niet. Daarbij ging ik ook verder met psychotherapie

Ooit gestopt met medicatie maar de angsten en depressieve gevoelens kwamen terug. Ik stop nooit meer. Ondanks de medicatie nog wel altijd met periodes last van angstklachten. Vooral als ik teveel hooi op mijn vork neem.

Dat ken ik ook. Maar hoe dan ook het beheerst je leven en je wil van die negatieve gedachtes af, want die geven angst. Als je, je goed voelt, is alles leuk. Maar de angst om weer angst/paniek te krijgen is een spelbreker in je gedachten en dan te beseffen dat het je eigen gedachtes zijn, want al jij mijn gedachtes zou hebben, dan ben ik genezen zijn. Heel bizar!

Ik voel met je mee ik zelf had veel last van angstaanvallen heb 15 jaar citrampram geslikt en daar ging ik goed op kon weer van alles.
Tot een jaar geleden dat de huisarts vroeg of het niet de tijd was om te stoppen dus dacht ik kan het proberen .1 jaar nergens last van gehad en nu sinds een paar dagen is het weer terug dus weer begonnen met de medicijnen maar heb nu meer last van de bij werkingen duserr last van angstaanvallen ik hoop dat het gauw voorbij is .
Ik leef met je mee is ook niet niks dit

Heel herkenbaar. Ik heb al vanaf mijn 15e ptss met een paniek stoornis. De laatste keer dat ik ben gestopt met de Prozac is nu 10 maanden geleden en het ging zo goed. Vorige week een zware angstaanval gekregen in de supermarkt en ik ben nu gewoon weer terug bij af. Ik durf niet meer naar buiten heb zelfs in huis weer zware angstaanvallen en zit nu aan een hoge dosis Xanax en moet de Prozac weer opnieuw opbouwen. Dus heel erg ziek nu. Het voelt als falen iedere keer. Het idee dat ik blijkbaar nooit een normaal leven kan leiden zonder al die pillen maakt me erg depressief. Soms hopeloos. Maar ik hoop dat als de medicatie weer aan slaat dat ook die gedachten weer wat positiever worden.

Ik lees al jullie verhalen pfff.... wat een ellende he. Hebben jullie ook zo erg last van dwanggedachten! Soms wel 24/7. Ben nu voor het eerst begonnen met ad. Hoop dat het bij mij ook snel aanslaat, want op dit moment zijn de dagen heel zwaar!

Blij om te weten, dat we niet alleen zijn!
Ik kan mezelf jammergenoeg helemaal terugvinden in dit verhaal...
Bij mij is het begonnen met de start van de corona... personelijk denk ik dat mijn medicatie die ik neem voor mijn hart en de vaccinaties tegen covid hier zeker mee te maken hebben... grote druk op borstkas, geen leuke dingen meer kunnen plannen, direct wegwillen uit drukkere situaties enz... je wilt het allemaal wel doen met kindjes (zeker als jonge mama , 31j) maar eenmaal je er bent is get om gek te worden.... je wilt je wederhelft er ook niet mee lastigvallen maar het is soms zo moeilijk.... ook medicatie gehad, deanxit hielp goed maar verzwaarde enorm, +10kg .... dan gestopt... ging even goed maar dan terug slechter.... dan probeer je al die vrij te verkrijgen anti stress enz suplementen.... ma na een volle kast en geen betering terug naar dokter... nu fluoxetine gekregen.... hopelijk helpt het

.... iemand hier ervaring mee?

Groetjes en allemaal veel moed gewenst 😘

lieve mensen ... ik moet ook ff t van me afschrijven ... wat is een angststoornis toch een lijdensweg, mijn hart breekt bij de verhalen die ik soms lees ... ik zelf heb t al 40 jaar maar had mijn weg erin gevonden, hetzij heel beperkt .... maar thuis was t nog leefbaar ... die periode is nu afgelopen, want voor t eerst in die 40 jaar heb ik t nu ook thuis en ik kan t niet meer dragen ... wel kalmeringstabletten gekregen, maar ze werken te kort om de hele dag en nacht te beslaan ...aangemeld voor weer therapie maar enorme wachtlijsten ... ook nieuwe antidepressiva gehad, maar durf er niet aan te beginnen omdat ze zei dat er een begin verergering kon zijn... ik loop al zo op t randje dat ik nog geen 1% verergering erbij zou kunnen dragen want ik zit al op de 100% van mijn kunnen .. ik eindig nu al vaak met hulplijnen bellen omdat ik dan echt gek wordt ....ik lees in t bericht hierboven over deanxit, dat t verzwaard, wat bij mij erg welkom zou zijn want ik blijf afvallen ... maar aan de schrijver van t bovenstaande bericht mocht je t lezen ? is met deanxit bij jou een begin verergering ontstaan bij t opstarten? want nogmaals, die zou ik nu niet kunnen dragen ...dus ben wanhopig op zoek naar een antidepressiva die die verergering niet heeft .... lieve groetjes en sterkte voor iedereen hier die t zo zwaar heeft <3

Reactie gebruik Fluoxcetine.

Bij mij werkt het goed. Met tijd en wijlen toch nog paniek en angst. Als je, je goed voelt is alles leuk, maar kan ook zo weer in angst omslaan.

Geld voor mij ook. Periodes van angsten en negatieve gedachtes. Je snapt niet waarom en je krijgt op waarom geen antwoord.😒

Ik begrijp je volledig!!

Ik heb net hetzelfde.. angststoornis na bevalling opgedaan na een dik jaar gestopt en hervallen en nu zijn we 7 jaar verder en ik nam “maar 5mg”.

Toch heel stom van mij gestopt met medicatie een 6 tal weken geleden.

Het sloop er weer in met angst van dat ik ziek was (had ontstoken vinger enz, en dus dokter google en had altijd stekende pijn in buik, dus ik gebruikte google en natuurlijk dacht ik aan kanker) na zoveel onderzoeken (bloed enz) bleek er toch niks met mij.. en dan is besef gekomen van shit de angststoornis, en nu heb ik dus angst voor de angst.. 🫣 Vollenbak in paniek en aan de kalmeerpillen.. medicatie terug heropgestart dag 4.

herkenbaar?

3 jaar geleden heb ik een burnout gehad en ben ik begonnen met serteraline. Die deed mij echt niet goed en ik kreeg allemaal rare angsten.

Toen overgestapt naar escitaloprám en met behulp van oxezepam ging het na een tijdje weer goed. 3 jaar geen last meer gehad, maar omdat ik aankwam ben ik uiteindelijk gezakt naar 5mg. Dit was een onderdosering voor mij en nu heb ik opgehoogd naar 20 mg wel in bijna 6 weken tijd. Daarnaast slik ik 3 keer oxezepam per dag. Ik denk elke keer dat ik een ernstige ziekte ga krijgen. Inmiddels heb ik een bloedonderzoek gehad en baarmoederhals onderzoek. Het houdt niet op.

Het lijkt wel of de escitaloprám niet meer werkt. Ik ben echt helemaal op!

Probeer op te drukken als je zo aanval krijgt.
En verder helpt sporten voor 25% minder klachten. Ik wens je veel sterkte. Als het je gelukt is om van je medicatie af te komen, gaat dit je ook lukken. Ik ben nu aan het afbouwen, slikte veel te veel medicatie vooral hoge dosis lorazepam en een grote hoeveelheid per dag. Ik raad je het boek aan uw brein als medicijn. Heeft mij vaak geholpen. Veel beterschap gewenst

Lieve poppie,

Wat vervelend voor je ! Ik heb precies hetzelfde. Welke medicatie gebruik jij als ik vragen mag? En helpt dit ?
Ik hoop dat je medicatie snel weer aan slaat. En het is helemaal niets om je voor te schamen. Je hebt dit gewoon nog even nodig.

Jammer genoeg weet ik precies hoe je je voelt.
Ik kamp al jaren met constante angst,bang om te falen,bang om alleen te zijn.
Niemand weet hier iets van af want ik draag voor de buitenwereld een masker maar van binnen schreeuw ik om hulp maar ik heb een enorm schaamte gevoel dus ik praat er niet over, dit is de eerste keer dat ik er uberhoud over begin.
Ik ben moe,moe om altijd een knoop in m,n maag te hebben,moe om altijd bang te zijn terwijl er eigenlijk niks aan de hand is.
Heb geen idee hoe ik het moet oplossen maar ik ben het zat het is zo vermoeiend.

Ik weet hoe je je voelt. Het is zo machteloos. Ik zit constant in angst. De hele dag door bijna. Ik heb geen leven. Alles geprobeerd maar niets helpt. Paar jaar aan de citalopram gezeten maar hielp niet. Jaartje geleden mee gestopt. Mag ik vragen welke medicatie je gebruikt?

Beste allemaal, helaas herken ik mij ook in bovenstaande verhalen. Ik heb in mijn jeugd te maken gehad met zware emotionele verwaarlozing en psychisch labiele ouders. Mijn hele leven staat in het teken van angst en het bizarre is dat ik hier pas sinds kort achter ben gekomen. Mijn hele leven ben ik al opzoek waarom ik mij zo raar en opgejaagd voel. Het probleem was dat ik niet beter wist. Totdat ik na de zoveelste paniekaanval en burn-out alles ben gaan opschrijven. Dat is een zoektocht van 7 jaar geweest aangezien ik niet wist waar ik moest beginnen. Ik ben nu 46 jaar en slik sinds 7 weken sertraline, nu pas weet ik wat ik al die tijd heb gemist en hoe t mijn hele leven heeft verziekt. Al mijn dromen heb ik niet kunnen waarmaken maar ik ben wel erg strijdbaar en wil nu wel de juiste dingen doen die mij gelukkig gaan maken. Het slikken van de ad was ook voor mij iets waar ik erg tegenop zag, heb t vaak uitgesteld door alle horrorverhalen die ik heb gelezen. 1 tip; laat je daar niet door leiden, mensen weten niet waar ze over praten. Ik heb 7 weken in een hel gezeten door alle bijwerkingen en nog steeds ervaar ik er een aantal. Maar alles beter dan de hel waar ik in leefde, kon nergens van genieten en heb mijn hele carrière om zeep geholpen door de angst en paniek. Was continue aan het piekeren over alles en was compleet gesloopt door alle stress die mij dat gaf. Ik gun t mijn ergste vijand zelfs niet toe. Als je met dit soort klachten loopt zorg dan aub dat je de juiste hulp zoekt, neem contact op met je huisarts en zoek naar de kenmerken van angst en piekerstoornissen. Mocht jij je daarin herkennen schroom dan niet om actie te ondernemen, zo’n stoornis gaat niet vanzelf over! Ik hoop oprecht dat t allemaal goed met jullie gaat en hopelijk ziet de toekomst er zonnig uit !

Ik begrijp jou, hoe gaat het nu