Ik was een spring-in-het-veld en altijd gelukkig

Intussen weer anderhalf jaar verder na mijn post hierboven. Helaas met een dubbel gevoel, aangezien ik er aan dacht om mn bericht opnieuw op te zoeken. De doodsangst is gebleven en zo hard aanwezig in alles wat ik doe. Ik heb mijn brein zover gekregen om moeilijk te kunnen functioneren zonder alcohol. Echter ben ik niet verslaafd en kan ik perfect mijn ‘doorsnee’ dagen leven zonder alcohol en heb ik totaal geen drang naar alcohol. Echter van zodra ik iets gepland heb (sociale event, opleiding, …) begint de angst. Ik heb al geprobeerd om een event door te komen zonder alcohol, maar de angst geeft me moeite om te bewegen of te lachen of te praten. Maar na een avondje alcohol te drinken, heb ik de dag erna nog meer last. Niet dat ik een kater heb maar de angst komt zoveel harder aan.

Heeft de drukte me achterhaald? Ik weet het niet..

Het leven gaat door, de doodsangst blijft, en ik ben niet meer wie ik was. Ik ben nog jong en heb weinig verplichtingen, maar die komen dichterbij. Ik ben angstig om bv aan kinderen te beginnen omdat ik weet dat ik op dagen van angst niet kan functioneren, wat dan als ik moet zorgen voor iemand…:

Psychologen, anti-depressiva, een job die ik eindelijk graag doe, … niks zorgt voor een betere gemoedstoestand en dit maakt me zo vermoeid. Help.

Helaas herkenbaar.. maar ik heb geen oplossingen…
Ik ben 32 jaar en kinderloos, vriendloos en daar heb ik voor gekozen omdat ik met te veel angsten zit. Het is dan niet zo dat ik angst heb voor andere mensen (vroeger dan weer wel omdat ik op de middelschool zwaar gepest ben geweest en door mijn vader de grond ingeboord was terwijl ik hem hard nodig had) een eenzame tijd dat ik er als kind alleen voor stond en alles moest opkroppen.

Ik heb Moeite om ouder te worden, om ziek te gaan worden. En ik sta al jaren stil in de tijd, geen vooruitgang omdat ik nergens zin in heb. Heb daar gewoon de puf niet voor, De angst opzich vreet al mijn energie op en word er moe van. Ik heb erg veel psychologen gehad.. en niemand schijnt te weten hoe ze dat op moeten lossen, maar allerhande etiketten plakken kunnen ze wel. Ik Ben 1 jaar opgenomen geweest met medicatie tegen angst omdat het me tegenhoud om te leven zoals elk ander mens. Ook ik heb paniek aanvallen gehad, sommige duurde de hele dag.. echt vermoeiend, En ik ben er nooit meer van hersteld. Was gewoon een trauma om het gevoel te hebben dood te gaan. Nu is het al wat jaren geleden maar ik blijf erin hangen, “wat als ik dit weer krijg” drukke plaatsen.. oh nee bah. Daar doe ik alles voor om daar dan onderuit te komen🙄 nu momenteel heb ik weer agressie problemen, dan weer tijdelijke dwang of bang voor lichamelijke klachten.. het verschuift telkens…Maar heb mijn verleden nooit kunnen verwerken