Ik typ dit met tranen in mijn ogen

Hier het zelfde
Ik weet het ook niet meer
Een hel is het .

Idem dito, het is niet te harden.

Nee, geen leven zo, zou zo graag wat willen sporten of zo, maar mijn lijft trilt slappe benen, helaas al 78 en de tijd snelt voorbij. Maar ik blijf vechten, durf alles maar door zenuwen lukt het gewoon niet.

Hier t zelfde een hel is t dit is voor mij ook de eerste keer dat ik dit doe ik schrok er ook van met hoevelen er nog zijn ik slik de quentepinne 2 keer v 50mg en citalopram en probeer van alles om rustig te blijven dat alles behalve lukt helaas zou ook graag in contact komen met lot genoten

Hier ook... Al zo'n 4-5 keer.last van burn out depressie. Mijn dokter zegt dat ik rust moet nemen. Slik nu zo'n 10 jaar antidepressiva en momenteel weer 3 oxazepam per dag. Smorgens mee dat mijn ogen open gaan.... Verschrikkelijk gevoel. Heb dan oefeningen. Na aankleden yoghurt eten en hond uitlaten compleet kapot. Nu dus maar hele dag op de bank hangen. In de hoop dat de angsten beetje minderen en mijn antidepressiva die ik vorig jaar heb afgebouwd weer zijn werk gaat doen. Praten helpt dus laten we mekaar steunen.

Hier ook grote hel. Hele dagen in tranen en angst en paniek en hartkloppingen en wat razendsnel gaat. Ik voel me hierbij ook heel erg eenzaam en alleen. Heb geen familie geen kennissen geen vrienden geen hulp. Ik zou zo graag vrienden willen hebben die me begrijpen en me niet gek vinden als ik ineens een spontane paniekaanval krijg. Ik heb extreme paniekaanvallen die zijn begonnen 4 jaar geleden na plotselinge overlijden van mijn lieve schoonvader. Ben 24 uur per dag bang.

Probeer dingen te doen met mensen waarbij je je veilig voelt.
En vooral niet forceren.
Heel veel sterkte.
Het is moeilijk!

Beste DM,
Je staat er niet alleen voor en hoeft het niet alleen te dien. Denk aan je partner, instanties, vrienden. Vertel ze waar je mee zit en vraag om hulp! Sterkte!

Ik weet perfect wat je bedoelt. Ik heb sinds mijn 21ste een eerste episode van hypomanie gekregen en daarna is alles omgeswicht naar gegeneraliseerde angststoornis, paniekstoornis, sociale fobie, borderline en schizoaffectieve stoornis. Je zult mss denken…ooh wat veel benamingen en/of ziektes. Dat is het ook mr vele van hen overlappen elkaar ook. Mr het blijft veel maar dan is het voor mij ook ergens duidelijk.
Dit gezegd zijnde weet ik als geen ander hoe ontzettend moe en uitgeput je bent na al dat vechten. Je voelt elke dag de adrenaline en cortisol door je lichaam schieten alsof je aangesloten bent op het elektriciteitsnet. Zo’n grote spanningen en in combinatie met woedeaanvallen in mijn geval zijn gewoonweg niet volhouden. Ik ga hoe dan ook mijn medicatie verhogen. Ik wens je veel sterkte en kracht 🙏🍀🙏

Heel herkenbaar, ik ben nu ondertussen al 60 jaar en ben al meer dan 40 jaar bezig bijna iedere dag te vechten en zo langzamerhand gaat het leven voorbij, zonder me bijna ooit echt gelukkig gevoeld te hebben! En nog steeds val ik weer in die bekende kuil, en maar weer proberen eruit te klimmen 😶

Fijn dat er lotgenoten zijn. Ook ik kamp al jaren met ptss en een gegeneraliseerde angststoornis en paniekstoornis. Ook ik ben moe van mezelf, elk dingetje wat ik hoor op het nieuws prikkelt mij zo erg dat ook ik het nut niet meer van het leven ziet.
Ik ben het vechten zo zat, ik zou ook zo graag willen genieten maar helaas de angst wint het keer op keer van mij.
Kon ik maar de toekomst prachtig indelen met doelen die ik wil behalen maar helaas ook dat werkt niet voor mij want de toekomst geeft mij angst

Ik ben 41, heb ptss, angst, paniekaanvallen continu...
24/7 stemmen in m'n hoofd... Totaal geen eigen waarde, continu maar denken dat ik te min ben...
Geen toevoeging ben..
Niks kan bereiken..
Heb geen vrienden, ben altijd alleen met m'n hond...
Heb wel een vriendje, maar die ziet niet hoe erg mijn dagelijkse strijd is...
M'n hond houd me hier, maar ik zelf ben beter af hier weg te gaan voorgoed

Hier hetzelfde, vanaf het moment dat ik wakker word ben ik doodsbang en iedere dag is overleven. En iedere avond als ik slapen ga hoop ik dat het de volgende dag beter zal zijn….om moedeloos van te worden 😢

Stop met vechten en accepteer dat het even niet gaat.
Ga naar buiten en zoek afleiding.
Er is niets mis met je hart en andere nare dingen die je voelt.
Wees blij met jezelf

Laatste x dat ik in het putje zakte , want zo noem ik het dus was afgelopen December 2022 na een griep. Raak dan de controle kwijt over mezelf en raak dan in paniek. Iets neemt mijn lichaam over, (mijn hoofd dus ) en die stopt niet. Eerste gedeelte vd nacht tot ongeveer 4 uur slaap ik en dan word ik onrustig. Val wel weer iets in slaap met tussendoor transpireren. En een droge mond. Heb nu 2 weken geleden weer griep gehad en moet nu weer dat putje uit klimmen . Kost zoveel energie was het op een gegeven moment zo zat dat ik tegen de huisarts zei neem me maar op. Omdat je zo verschrikkelijk vast zit en het gewoon niet meer weet. En nou heb ik ook weer dat ik slecht kan eten alles ruikt scherper proeft anders en de darmen zijn onrustig. Ik gebruik Efexor en nu op dit moment 3 oxazepam per dag. Terwijl ik normaal op anderhalf per dag zit. Maar heb een spierdystonie dus ben wel blij af en toe met wat rust in mijn lijf. Ik hoop dat ik toch wel weer mijn koppie uit de put kan steken om weer vooruit te kunnen. Ik wens alle mensen heel veel sterkte er zijn er toch een hele hoop die hier last van hebben. Groetjes Hellen van den B

Ik zit momenteel in exact dezelfde soort situatie, heb sinds dat ik kan denken altijd een strijd in mn hoofd gehad, ben ook op latere leeftijd in het hokje adhd geplaatst maar de stress die ik overal uit opbouw laat me niet meer ontspannen, en hoe deze maatschappij in elkaar zit kan ik ook heel slecht verdragen, alles draait om geld waardoor mensen nare wezens gaan worden in mijn ogen, de hele wereld is oneerlijk verdeeld in allerlei opzichten en ik pieker over alles zoals je mischien een beetje ziet en dit is maar een schijntje watk ju zo ff bedenk, maar de laatste paar jaren ben ik 1 van mn beste vrienden verloren en daarna mn moeder 3 jaar geleden, en het is nu jet of ik geen kracht meer heb om uberhaupt te willen leven, heb een hardstikke leuke vriendin en nog een broertje met kids, maar zelfs kindere jage me helemaal in de stress op de 1 of andere manier en kan dus nergens van genieten, nu ga ik behandeld worden met cognitieve therapie maar heb al zoveel geprobeerd al altijd gwn mezelf naar winkels etc gepushed en het is alleen maar erger geworden dus ik weet het ook echt helemaal niet meer, het enige wat ik hoop is dat ik ook ooit is kan genieten van de mensen om wie ik geef ipv altijd met een zuurpruim te zitte omdat ik overal een hekel aan heb gekregen.
Mn verhaaltje zal wel een puinhoop zijn maar ik had het echt even nodig mn hart hier even te luchten met de gedachte dat er mense zijn die me wel begrijpen.

Hallo rosanne ik heb het precies het zelfde wat je hier om schrijft ik kom smorgens al wakker met een akelig gevoel dan begin ik met een onrustig gevoel angst en dan ga ik piekeren hoe kom ik de dag door later de dag gaat het wat beter en ben ik uit geput alles doet meer zeer overal pijn zeg dat wel eenzaam voelen niemand die je begrijpt heel veel kracht toe gewenst gr ria

Claire. Zo simpel is het echt niet!!!