Ik kan mij niet neerleggen bij de diagnose angststoornis

Mijn verhaal... in het heel kort dan wel...
na een turbulente zwangerschap en een angstaanjagende bevalling begint mijn verhaal 4 jaar geleden.
Na enkele heftige weken met een pasgeboren en een keizersnede voel ik mij niet zo al te best. Ik bleef maar veel bloedingen hebben... zelf na 3 weken. Naar de dokter... naar de gynaecoloog... online dokters... maar volgens hun helemaal normaal. Tot ik plots aan tafel bij mijn ouders heel onwel werd. Nog nooit kende ik zo een gevoel. Gelukkig hielpen mijn ouders toen met de opvang van de baby en kon ik even gaan bijslapen. Uiteindelijk na grondige controle bij de gynaecoloog bleek ik een zware baarmoeder ontSteking te hebben door achtergebleven placenta resten. Weer onder het mes dus.. de maanden gingen dan heel snel voorbij met veel stress en zorgen door een huilbaby. Tot ik plots in de zetel lag te ontspannen en mijn hart plots in alle richtingen tekeer ging. Volledig door angst verdronken voelde ik mij de dagen daarop zeker niet beter. Naar de dokter dan maar... bloeddrukverlagers gekregen. De volgende ochtend na 2 pilletjes kon ik niet meer op mijn benen staan doordat mijn bloeddruk te laag was. Hup opnieuw naar de dokter... tranen met tuiten heb ik geweend... ik voelde me slecht. Steeds duizelig, wazig zien, soms vielen mijn gedachten weg, mijn hart dat in het rond sloeg. Dan kwamen we met angstremmers naar huis... wat niet genoeg hielp... dan maar in combinatie met anti depressiva. Bij de psycholoog had ik meer zweetuitbarsingen dan wat anders... probleem was dat ik eigenlijk niet wist wat ik tegen de psycholoog moet zeggen. Ik had geen problemen enkel mijn lichaam wou gewoon niet meer mee! Dan kwamen een paar betere maanden en was alles onder controle. Nu 4 jaar later en vele UPS en downs verder zit ik weer heel diep. Ondertussen heb ik ervoor gekozen om bij een psychiater te gaan. Hij kan mij beter behandelen ivm lichamelijke klachten. Nu gebruik ik sertraline, van 50 Mg naar 100 naar 150 en nu op 200mg. Vooral omdat mijn lichamelijke klachten niet verdwenen. En telkens ik bij de psychiater ben vraag ik hem wat er met me mis is... angststoornis zegt hij dan. Ik kan mij niet neerleggen bij deze diagnose. Ik voel me grieperig, spierpijn, spierzwakte, tremor, zweetbuien, hartkloppingen, darmen helemaal overhoop. Ik twijfel over mezelf en ben meer duizelig dan normaal. Ik probeer alles te geven voor mijn gezin en vooral door te gaan. Maar eerlijk... mijn leven is een hel op deze moment!