Ik heb constant dat ik overal foto's van moet maken

Ik heb excact hetzelfde. Ik moet ook overal fotos van maken. En achteraf kan ik ze niet bekijken omdat ik bang ben voor mijn eigen reactie. Bang van ontevredenheid. Bang dat ik ergens een foto van moest hebben wat ik dan niet heb...

U kunt mij mailen als u wilt.

***************************

(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing)

Hoi Roos,
Ik weet niet of je nog op deze site kijkt, want je ervaring die je gedeeld hebt is al van bijna 2 jaar geleden.
Maar ik herken met hierin voor 100%. Ik heb exact hetzelfde met foto's. Heb hier in het verleden cognitieve gedragstherapie voor gehad en medicatie. Deze medicatie heb ik meer dan 20 jaar geslikt en hiermee waren de scherpe randjes er vanaf en kon ik functioneren. Vanaf eind januari ben ik in overleg met mijn huisarts gaan afboeken en zit ik nu sinds 10 weken op 0. Maar de eerste gelegenheid/gebeurtenis, een feestje vanwege mijn 60e verjaardag heeft me weer voor mijn gevoel teruggebracht naar waar het begon. Heb bewust gekozen om zelf geen foto's te maken, heb iemand anders gevraagd dit te doen. Maar die heeft maar een paar foto's gemaakt. Ik mis mooie momenten en sommige personen staan er helemaal niet op. Dat heeft me zodanig overstuur gemaakt dat ik hier nu 3 weken later nog niet van hersteld ben. Spijt dat dit "niet goed is gegaan". Het fijne gevoel van het feestje is weg, dit neemt de overhand. Heb het gevoel aan het overleven te zijn. Ben moe, slaap slecht, blijf malen over de foto's die ik mis. Heb steken in mijn buik als ik op bed lig. Wordt 's morgens wakker met een naar, depressief gevoel en dan moet de dag nog beginnen.
Ben heel benieuwd hoe het nu met jou gaat. Of jij hier nu vanaf bent en welke therapie je hierbij geholpen hebt. Ik heb nu het gevoel dat al die 20 jaar medicatie niets heeft opgelost, de kwaal is er nog steeds en is in alle heftigheid teruggekomen.

Bedankt voor de uitleg. Ik snap het nu beter,en heb begrip er voor.

Bij mij is het precies andersom, ik vraag me dan af ,bij een gezellig etentje een heerlijk moment, waarom er een vriendin bij is, die in mijn beleving (míjn beleving, dis niet de waarheid) het gezellige ,mooie moment "verstoort" .
Ik ben dan in het hier en nu aan het genieten,en absorbeer het gevoel, het samen zijn, de verving, de gezelligheid. Maar niet een gevoel van gemis, als ik het niet vastlegt, dan mis ik juist het gevoel.
Maar dankzij de reacties, snap ik haar nu beter, ze heeft het net andersom, dis blijkbaar hetzelfde gevoel, aan de andere kant van dezelfde medaille. Bedankt, en ik laat het los, als ze dit zo voelt ,is het haar goed recht, en focus ik me op mezelf.

Hi Eline,

Herkenbaar verhaal en snap je gevoel. Dank voor het delen. Ik dacht dat ik de enige was met dit gevoel.