Ik durf niet naar buiten of met vriendinne afspreken

Hey ik ben Louise en ben 15 jaar

Sinds ik me kan herinneren heb ik een angst voor overgeven, dit komt omdat mijn oudere zus (21) toen ze klein was een maagdarm infectie had. Hierdoor moest ze continu overgeven en was ze altijd ziek. Door alleen het verhaal al te horen voelde ik me al misselijk. Maar het grappige is is dat ik eigenlijk niet zo veel ziek wordt en toch maak ik me druk.

Ik heb er eigenlijk altijd mee kunne leven tot dat ik in het afgelope jaar 3 keer heb moete overgeven. Het was de hel! Ik snapte niet hoe dit kwam maar ik kreeg een enorme schrik. Oneee wat als ik nu op school moet overgeven, wat als ik oververmoeid geraak en ziek wordt, wat als men gezin een keer uit eten wilt gaan!? Ik begin hier overal over na te denken en durfde niet meer buiten te komen...

Nu kan je wel zeggen van ja maar wat is de kans dat je nu zou overgeven, ja die is enorm klein.... maar de kans is er wel! Deze gedacht maakte me zot en nog steeds!

Ik heb de laatste 2 maanden op school niet anders gedaan dan elke lesuur naar het toilet te lopen met de angst om over te geven. Ook moest ik elke dag met de bus naar school (45 min lang) die was verschrikkelijk, wat nu als ik op de bus moet overgeven dat kan toch ni?!

Ik durfde men mama hier ik ook niks van te zegge omdat ik bang was dat ze zou denke dat ik zot ben geworde... bang dat ze boos zou worde als ze me moest komen ophale van school...

Mijn examens zijn geweest maar die gingen rotslecht omdat ik aan niks anders kon denken dan onee wat als ik tijdens mijn examen moet overgeve??? Ik was continu misselijk tot ik thuis kwam dan kwam de honger naar bove en at ik elk koekje op dat er was omdat als ik thuis ben dit mijn enige rustplek is.

Ook kijk ik na wanneer iets vervallen is of hoelang gelede het is open gedaan, bv bij melk als die de ene dag is ope gedaan dan drink ik er alleen nog maar de volgende dag van en dan moet ik het niet meer hebben.

Ik durf niet naar buiten of met vriendinne afspreken omdat ik bang ben om misselijk te worde en of over te geven...

Ik heb dit probleem van me al vertelt aan men moeder ma ze snapt het niet en wilt het ook niet snappe ze zegt dat er altijd wel iets met mij is en dan ik gewoon normaal moet doen....

Ik weet echt niet wat ik moet doen... ik ga in september naar een nieuwe school maar ik heb hier nu al stress en angst voor. Heeft iemand tips?