Ik ben angstig voor alles wat ik maar kan opnoemen

Hallo,

Ik ben 22 jaar, en ik dacht dat jaren gewoon “ zo” was. Nu ik er een jaar of 5 mee rondloop denk ik toch dat het niet normaal is. Ik geen bepaalde angst voor iets, maar ik ben ansgtig voor alles wat ik maar kan opnoemen. Eten, ik denk dat ik ziek kom, weggaan, naar de winkel gaan, in een lift gaan, gaan uiteten, medicatie nemen, nieuwe mensen leren kennen, bij vreemden staan, ik kan nog zo doorgaan! Eten was mijn ergste angst, ik durfde niet meer eten want ik dacht dat ik ging moeten overgeven. Nu is dit iets dat ik wel al meer over kan, ik eet maar ik denk dan contstant dat ik ziek kom! Ik krijg heel veel paniekaanvallen ook. Wekelijks ga ik naar een psycholoog , en ik moet normaal medicatie nemen maar die durf ik ook niet in te nemen! Alles wat maar te maken heeft zelf met ontspanning kan ik niet meer doen want overal word ik angstig van. Waardoor mijn leven zo veel is verznderd, ik durf zelf geen glaasje alcohol drinken of eens uit te gaan. Ondertussen ik vroeger heel graag eens uit ging. Nu ben ik de “ saaie” en hoor ik contstant het zit tussen u 2 oren zet u er over. Maar hoe meer ik vecht hoe erger het word. Het beinvloed heel mijn leven en ik wil zo graag weer de oude worden. De enige plaats waar ik wat meer op men gemak ben is op mijn werk omdat ik dan werk. Het doet wel deugd om eens mensen te zien of verhalen te lezen dat er nog mensen zijn zoals mij. Ik dacht altijd de enige te zijn. Ik wil zo graag een jong meisje zijn die terug kan genieten van het leven! Maar toch is de angst er echt OVERAL! Ik word er depressief van, ik duw iedereen weg, ik krijg op den duur zzlf geen gevoelens meer. Een knuffel doet me zelf geen deugd meer..