Het leven met een sociale angststoornis als tiener

Ik ben een meisje van 16 in behandeling voor een sociale angststoornis sins mijn twaalfde. Toen ik net de diagnose kreeg had ik pas geleden mijn eerste paniek aanval gehad en had besloten om hulp te gaan zoeken. Het begon met een school psycholoog toen bij de huisarts en nu uiteindelijk bij een echte psycholoog. Na 4 jaar lang therapie heb ik niet echt vooruit gang gemaakt. Het is alleen maar erger geworden. Soms heb ik periodes waar ik 2 weken lang bijna elke dag een paniekaanval heb. Deze periode is heel vermoeiend en zwaar mentaal. Door mijn angststoornis heb ik ook depressie klachten gekregen. Deze klachten komen door de schaamte en het lege gevoel van binnen na een paniekaanval maar ook door mijn gedachtes. Mijn brein stopt niet met malen. Constant ben ik bezig in mn hoofd met nare gedachtes. Gedachtes die je zelfbeeld helemaal kapot maken. Het denken dat iedereen iets tegen je heeft, het gevoel dat je niet genoeg bent, de constante zelfkritiek, eenzaamheid etc. In sommige meer sombere periodes worden die gedachtes me te veel en denk ik dat ik gek ben. Ik word gek van mezelf. Gedachtes aan de dood komen ook veel voor tijdens de donkere periodes. Het leven met een angststoornis is zwaar. Steeds meer verlang ik naar medicatie omdat ik me machteloos en hopeloos voel en ik geen andere optie meer zie. Mijn ouders zijn er tegen maar zelf zou ik het graag willen ookal maken de bijwerkingen en de mogelijke verslaving me bang. Dit is mijn verhaal. Ik hoop dat sommige mensen zichzelf hier in kunnen zien en zich minder raar en alleen voelen. Stay strong everyone and keep fighting.