Het is nu mijn derde jaar dat ik op deze manier door het leven moet

Het is nu mijn derde jaar dat ik op deze manier door het leven moet. Elke dag loop ik met angst door het leven om te sterven. Als ik buikpijn heb, denk ik dat er iets enorm mis zal gaan met mij:bv. Dat ik zal doodgaan door een darminfarct. Hoofdpijn: denken dat ik een bloeding zal krijgen... mijn hartslag is vaak hoog en ik heb dagelijks een enorme druk op mijn borstkas. Ik ben overgevoelig voor prikkels en als ik in groep ben loop ik enorm gestrest, door die prikkels en geluiden van iedereen die praat. Ik moet me telkens opnieuw concentreren om te luisteren naar wat iemand zegt tegen mij en mezelf niet weer te verliezen en moeten vragen om te herhalen wat die persoon zei, omdat ik weer volop bezig ben met wat er in mijn lichaam gebeurt. Ik ben een wrak, door dit gebeuren elke dag in mijn gedachten/lichaam. Ik heb enorm veel complicaties en ben continu in de strijd met mezelf: gedachten vs gevoel. Ik moet mezelf continu gerust stellen van er gaat niks gebeuren maar mijn lichaam geeft toch negatieve signalen. Ik ben prikkelbaar door alles wat ik voel en ik voel me hopeloos, gestrest, NOOIT ontspannen. Ik ben op... niemand begrijpt me in mijn omgeving en omdat ik er niet ziek uitzie nemen ze het nooit serieus. Dokters steken alles op stress en ik voel dat ik alarm sla. Ik kan zo niet meer door, elke dag opnieuw... ik heb zoveel schrik vh leven. Dit is de hel en neemt heel mn dagelijks leven in beslag. Overal pijnen. Puur van de “stress” mn gedachten staan niet stil. Ik maak mezelf kapot.