Dan maak ik mezelf weer helemaal gek

Hoi, ik ben (…) en ik ben 22 jaar oud.

Ik heb sinds de corona tijd al heel weinig te doen gehad. Ik werkte wel door maar daarnaast deed ik vrij weinig in mijn vrije tijd.
Vorige jaar eind november heb ik een ongeluk gehad op werk waarbij mijn hele hele omgedraaid stond.. (ik ben werkzaam op schiphol). In de tijd dat ik in de ziektewet zat ben ik mijn puppy van 11 maanden verloren aan botkanker.. ik heb die tijd zo erg gehuild omdat ik er niks aan kon veranderen.. ik ben daarna naar mijn fysio geweest en dat ging allemaal goed.
Ik ging na een tijdje ook weer proberen te werken.
Ik begon met 3 dagen in de week en om de week kwam er weer een dag bij, tot ik uiteindelijk weer 5 dagen aan de bak kon.
De eerste week dat ik weer fulltime ging werken ging prima, tot aan woensdag..

Het was een drukke dag en het ging allemaal heel snel omdat ik het niet gewend was. Ik kan mezelf nog goed herinneren dat ik met een pallet op mijn heftruck wegreed en ineens begon te stressen omdat ik niet wist waar ik de pallet moest plaatsen. (De reden omdat de loods overvol stond). Het leek alsof mijn zicht steeds verder in mijn achterhoofd begon te zitten. Ik kreeg het op dat moment ook heel warm en begon heel zwaar te ademen (hyperventilatie).
Ik wist niet wat ik moest doen, dus ik uiteindelijk half strompelend de loods door gerent om buiten te zitten. Vanaf dat moment ging het goed maar ik herhaalde steeds in mijn hoofd dat ik een hartaanval had. Het eerste wat ik deed was mijn vader bellen om me van werk te halen en naar het ziekenhuis te brengen. Er ging van alles in mijn hoofd om want ik wist niet wat het was..

In het ziekenhuis aangekomen bleek ik niks geks te hebben.. mijn bloeddruk gemeten, mijn suiker gecheckt, me hartslag gemeten, mijn longen gecheckt en mijn hersengehalte (als ik het goed zeg).

De periode daarna was ik heel bang voor van alles.. en er ging heel veel in me om. “Wat heb ik nou?” “Leef ik nog wel?” “Is het leven wel echt of lig ik nu in een coma?” Allerlei gekke gedachtes waar ik geen antwoord op had.
Ik ben nog naar mijn huisarts geweest en die heeft mij doorverwezen naar een psycholoog en alles ging al wat beter.
Ik ben zo snel mogelijk weer gaan werken omdat ik wist als ik thuis zou blijven dat ik mezelf echt zou opvreten.

Het ging steeds wat beter maar ik bleef did gedachte hebben.. “praat ik nu wel normaal?” “Wat als ik ineens gebrekkig praat?” Daar begon het op werk mee. Ik vond het zo raar om mijn stem te horen! Het was niet normaal in mijn ogen en in mijn oren (daar heb ik afentoe nog last van)

Uiteindelijk dat een beetje kunnen ondervinden maar toen begon het bij mijn oren “kan ik nog wel goed horen?” “Waar komt geluid vandaan?” “Hoor ik hem wel goed praten” en nog meer sh*t.. ik was er klaar mee.

Ik heb in die tijd veel op het internet lopen opzoeken omdat ik zo angstig werd.. dat was uit eindelijk geen goed idee.

“Kanker dit kanker dat”
“Tumor dit tumor dat”
Tia dit tia dat”

Alleeeen maar ziektes KIJK VOORAL NIET OP INTERNET EN GELOOF NIET WAT ER ALLEMAAL STAAT!!!

Daar ging ik de fout in en heb dat soms nog steeds..
Ik heb de laatste tijd (afgelopen week) dat ik raar zie en ik kan het bijna niet omschrijven. Het is niet dat ik wazig zie of dingen dubbel maar meer van als ik mijn hoofd beweeg langs een object lijkt het wel alsof het in plaatjes (foto’s) voorbij schiet, maar dat moet door mijn ogen komen omdat als ik er niet aan denk het ook nier gebeurt, maar dat moet ik weer ondervinden en dat is dan weer een nieuwe uitdaging.

De laatste tijd heb ik ook vaker last van een stijve nek en dat geeft vaak hoofdpijn maar het eerste waar ik weer aan denk “OMG IK HEB EEN TUMOR” “OH NEE KAN IK NOG HELDER NA DENKEN? WAT HEB IK GISTER GEDAAN” en dan maak ik mezelf weer helemaal gek..

Zijn er misschien andere mensen met hetzelfde probleem? :(
Ik voel me namelijk nogal alleen..