Corona zooi

Nog steeds ben ik soms in blinde paniek. De rillingen trekken over mijn lijf omhoog omlaag omhoog omlaag, droge mond, verstijfde kaken en een brein dat zich in een diepe duister hult.
Al een dik jaar alert op elke verkoudheid in huis elke hoestbui, snotneus, op hol geslagen thermometer. Geen bezoek bij ouders, verantwoordingsgevoel tot ver over mijn grenzen. En nu dubbel gevaccineerd, ik manlief familielief maar ook vier kleine kinderen, ze hoesten proesten erop los en ik schiet van kramp kramp in kramp.
Ik ben er moe van. Buitgewoon moe. Wie ervaart dit ook?