Angststoornis die deels is ontwikkeld door mishandeling

Beste mensen,

Ik heb nu ongeveer 2 jaar last van een angsstoornis die deels is ontwikkeld door een jeugd met geestelijke en lichamelijke mishandeling. Ik heb hier zo’n 7 jaar mee moeten dealen en heb hier daarna 2/3 jaar mee rond gelopen totdat ik zeg maar ten val kwam.

In de periode van 2/3 jaar was ik een erg gesloten persoon die in zijn eigen wereldje leefde. In die periode heb ik veel geblowed en voelde ik me vaak erg down. Ik heb toen aan het einde van die periode een keer truffels genomen, wat voor mij een negatieve ervaring was aangezien ik helemaal niet lekker in mn vel zat.

Ik ben in dat laatste jaar ook nog een keer flauwgevallen in mn klas en langzaam sloop er een ernstige angst/paniekstoornis tot me toe. Ik ben nu al 2 jaar aan het knokken om er weer bovenop te komen, maar ik durf amper positief over de toekomst te denken. Ik krijg nu 1 jaar wekelijks therapie van een psycholoog en ik slik fluoxetine als ondersteuning. Ik ben momenteel gestopt met mijn opleiding en heb ook geen baan.

Ik ben op dit moment in spanje op vakantie en ik voelde me de eerste 6 dagen zo goed en zo had ik me eigenlijk al tig jaar niet meer gevoeld. Mijn familie vond mij een stuk opener dan ooit en ik had zelfs al geïnformeerd om hier een paar maanden te gaan wonen en werken .

Tot eergisteren toen ik me in één keer helemaal niet goed voelde. Ik was aan het eten bij wat vrienden hier in spanje van mn ouders en ik voelde me helemaal afzakken en ik kreeg geen hap door mn keel. Ik heb toen de hele avond naast en in het zwembad gezeten en voelde me super rot.

Er is zeker een kans dat ik last had van een zonnesteek, aangezien ik daar wel symptomen van had (rode ogen, duizelig, wazig zien, misselijk), maar ik durf dit niet met alle zekerheid te stellen. Ik ben gister uiteten geweest en toen ging het eigenlijk redelijk goed.

Vandaag was ik bij mn oma die hier woont en ging samen met haar uiteten. Ik kreeg alweer geen hap door me keel en was helemaal misselijk en van de wereld. De dag toen het weer slecht met me ging had misschien ook te maken dat ik een heel leuk spaans meisje zag op het strand die ook duidelijk geïnteresseerd was in mij, maar ik vond die stap om een gesprekje aan te gaan net even wat groot.

Ik zit hier nog steeds wel mee eigenlijk.. Ik durf al 2 jaar lang bijna niet aan de liefde te denken, aangezien ik me rot schaam voor mn issues. Ik wil dr eigenlijk eerst vanaf en dan verder kijken, maar toch vind ik zo’n moment echt zeer naar. Ik ben gewoon helaas nog steeds een erg onzeker, verlegen, angstig, nerveus en een persoon die ontzettend veel nadenkt.

Mocht je mijn hele verhaal hebben gelezen, dan wil ik je bedanken voor de moeite. Ik ben benieuwd of iemand tips heeft om van mn problemen af te komen, want mn leven is momenteel ondanks de aantal positieve momenten nog erg negatief.

Groeten, Koen.