Angst voor geluid

Hebt u al hulp gekregen en bent u er vanaf Graag een antwoord

Bedankt voor je reactie. Ik start binnenkort met therapie maar ik ben er nog steeds ontzettend bang voor. Ik weet dat er veel tijd in gaat zitten en dat ik anders moet gaan leren denken, maar ik ben heel bang dat ik dit mezelf niet kan aanpraten/aanleren omdat het zó in mijn systeem zit.. Ik zou heel graag verhalen lezen over iemand die hetzelfde heeft meegemaakt of een idee over een oplossing heeft!

Ik zou graag in contact komen.
Ik heb precies t zelfde probleem. Misschien kunnen we elkaar tips geven?

Ik heb precies hetzelfde probleem, zou je kunnen vertellen of dit opgelost is en zo ja hoe je dat gedaan hebt? Exact hetzelfde verhaal, gehorig appartement, naar nieuwbouw en enorm gevoelig.

Sorry, het is al lang geleden dat ik hier ben geweest.

Ik ben al maanden in therapie en mij is geadviseerd om exposure te doen. Dus dat betekent in de zomer in de tuin zitten (zonder koptelefoon), gewoon thuiskomen alsof je lekker naar huis gaat en niet met de omgeving bezig bent en jezelf echt blootstellen aan geluiden. Geloof me, extreem moeilijk. Het gaat gepaard met veel paniekaanvallen. Soms denk ik: het gaat echt beter! Een paar weken later zit ik weer helemaal op 0. Omdat ik niemand in mijn omgeving heb die hetzelfde heeft, voel ik me soms best alleen. Ik hoor van anderen die geluiden van buren horen en lachend hun schouders ophalen. Ik wil dit ook, maar door mijn trauma (ja, ik heb inmiddels geleerd dat het echt een trauma is) lukt het me gewoon niet en heb ik continu herbelevingen.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb zeker hoop dat ik er bovenop kom en ik wil ook zeker dat elke lezer hoop houdt. Het komt echt wel een keer goed. Het is gewoon een ontzettend lange weg met pieken en dalen. Het kan nog jaren duren maar ik weet inmiddels dat het een keer goed gaat komen. Het is doodeng om exposureoefeningen te doen en uitstelgedrag en vermijdingsgedrag worden absoluut niet afgekeurd in de therapie. Als je het maar probeert met kleine stappen.

@Anneke, ik zou ook graag contact willen leggen maar ik weet niet hoe dit kan?

Ik voel me erg alleen in het ervaren van de geluidsoverlast van mijn buren, ik zou het ook fijn vinden hierover te kunnen praten met mensen die hetzelfde ervaren.

Beste anneke, ik zou heeel graag met je in contact komen. Ik heb exact hetzelfde probleem en probeer ook anders te leren denken. Ik ben heel erg benieuwd naar jouw verhaal en hoe het gaat. Mocht je me willen vinden mijn instagram is larissa.linger

Volgens mij ervaar ik dezelfde problemen over geluidsoverlast.
Dat is inmiddels zo'n 30 jaar geleden begonnen toen ik nog thuis bij mijn moeder woonde. De buurjongen was jarig en gaf een feestje in de tuin met harde muziek.
Ik kon niet slapen door de herrie waar ik geen grip op had.
Ongeveer 5 jaar later...inmiddels getrouwd en vader van toen nog 3 kinderen.
Heel leuk huisje hadden we ...echter 2 huizen naast ons woonde er een buurjo gen die regelmatig zijn speakers in de tuin zetten om een feestje te bouwen.
Op een of andere manier werd ik zo bang om mijn zelfbeheersing te verliezen en de heleboel kort en klein te slaan. ( wat gelukkig nooit is gebeurd). Met gevolg dat ik in de gevangenis zou komen...
Iedere middag belde ik naar mijn vrouw of ze al wat hoorde in de tuin.
Doodongelukkig was ik. ..deuren op slot, luisterend aan de muur of ik eventueel wat zou horen. Gluren door een kiertje of ik kon zien of de buurjongen thuis was.
Kortom het beheerste mijn leven.
Angstige gevoelens, van binnen rillen, veel gaan drinken om het allemaal wat rustiger te krijgen in mijn hoofd. En dat de gehele dag door dag en nacht.
De dokter gaf mij effexor als anti depresivia.
Dat heeft maar even geholpen om het wat af te vlakken.
Alleen als we op vakantie waren ...dan had ik nergens last van. Maar zodra we weer de straat in reden kwam de angst direct terug.
Als ik heel eerlijk bent dan zegt mijn brein en mijn vrouw en kinderen dat de herrie echt wel meevalt, en dat het bijna nooit meer voorkomt.
Alleen de angst ervoor krijg ik niet onder controle.

Ik lees hier zo veel wat voor mij herkenbaar is. Wij zijn 10 maanden geleden verhuisd naar een seniorenflat. Voor het eerst sinds 25 jaar weer bovenburen waardoor ik toen ben verhuisd door het vreselijke overlast dat dag en nacht doorging. Ik vond het al spannend om hier naar toe te verhuizen maar ik dacht dat het tussen senioren wel mee zou vallen. Niet dus, elk weekend rennende kinderen boven ons. Ik word er doodnerveus van en ik besef ook wel dat ik misschien erg overgevoelig ben, maar op maandag begin ik me al zorgen te maken hoe de zaterdag weer zal zijn. Ik heb echt het gevoel dat ik er ziek van word.Ik ben zo gespannen dat ik nu elk geluid hoor, en zo wil ik helemaal niet zijn. Ik probeer yoga, mediteren en ademhalingsoefeningen maar mijn paniekgedachten schieten alle kanten op.

Ik heb hetzelfde probleem. Ik woon inmiddels 12 jaar in een nieuwbouwwoning en toen we hier kwamen wonen hadden we een buurman die heel hard hardcore muziek draaide. Hoewel hij dit niet elke dag deed en vaak ook niet langer dan een uur werd ik er toch helemaal gek van. Ik ging dus op een gegeven moment echt opletten wanneer hij wel en niet thuis was. En eigenlijk had ik continue stress ervan. We hebben er nooit wat van gezegd omdat we niet wilden 'zeuren' maar ook omdat we niet zo goed met die mensen om gingen. Uiteindelijk ging dat stel uit elkaar en is hij verhuisd.
Toen was er een paar jaar rust. Totdat de buren die hem opvolgde ook weer verhuisden. Nu woont er een stel waarvan de dame vrij rustig is maar de man vrij luidruchtig. Het is een aardige jongen. Heel sociaal en extravert. Eigenlijk niks mis mee. Maar toch krijg ik angst wanneer hij buiten zit met zijn vrienden en luidruchtig aan het praten is. Sinds kort horen we helaas ook zijn muziek (de bas that is) door de muur en dat is eigenlijk mijn grootste angst geluid. Ik hou inmiddels in een schriftje bij hoe vaak ik het hoor. Het is een paar keer per week en vaak niet langer dan een uur. Volgens mijn vriend is het niet hard en kunnen we er daarom eigenlijk niets van zeggen. Maar mijn vriend kan zich ervoor afsluiten en ik niet. Ik ben er nu alweer een heel weekend mee bezig terwijl die man niet eens thuis was! Ik weet dat deze angst niet rationeel is. Ik weet dat het aan mij ligt. Ik heb inmiddels EMDR gehad en therapie voor misofonie, waarbij je leert te focussen op andere dingen. Je aandacht verleggen dus. Dit werkt voor mij goed voor andere geluiden waar ik in mindere mate last van heb. Ik kon voorheen bijvoorbeeld niet in de tuin werken. Dat durfde ik niet door het geluid van de buren. Maar dat gaat nu prima. Alleen dat bas geluid door de muur. Dat lijkt wel een soort PTSD. Ik verstijf direct van angst en eigenlijk wil ik heel hard huilen. Het is echt verschrikkelijk. Ik probeer me dus zoveel mogelijk te focussen op andere dingen. Maar het lukt me vaak niet. Om de kwartier doe ik mijn koptelefoon af om te luisteren of het geluid er nog is. Ik word er helemaal gek van. Of liever gezegd, ik word gek van mezelf. Eigenlijk heb ik de therapie al afgerond maar omdat ik er nu weer zoveel last van heb ga ik toch maar met mijn therapeut bespreken of we het niet voort kunnen zetten. Of misschien heeft zij nog andere suggesties. Ik lees hier over exposure therapie maar volgens haar hebben personen met misofonie daar vaak geen baat bij en is het bijv. beter om een noise cancelling koptelefoon te dragen of te gaan wandelen wanneer je het geluid hoort. Aangezien we ook beter contact hebben met deze buren ben ik van plan om (als ik het nog vaker ga horen) te vragen of de bas uit kan. Zij kunnen dan nee zeggen maar niet geschoten is altijd mis.
Ik zou ook graag in contact komen met lotgenoten. Omdat ik me er vaak heel alleen in voel. Ik zit zelf in de misophonia Reddit groep: https://www.reddit.com/r/misophonia/?rdt=54572 (Engels). Dat helpt mij al een beetje. Misschien jullie ook?

Allemaal heel herkenbaar. Ik heb ook een angst voor eventuele geluiden die zouden kunnen gaan komen vanaf de buren. De buurman is een timmerman en zelf zijn aanbouw aan het maken. Hij begint vaak s avonds met klussen, na de werkdag. Dit maakt het extra lastig omdat dit de periode is dat ik ook zo verlang naar rust. Maar hij gaat gerust door tot 22 uur. Tuurlijk ik weet dat het wettelijk gezien mag maar rekening houden met ons is er niet bij. Zelfs na het bespreekbaar maken niet. Dit maakt het extra lastig omdat ik ook een gevoel krijg van onrecht, doordat hij ondanks dat het is aangegeven gewoon door blijft gaan. De band is hierdoor ook erg bekoeld. Dit geeft mij een extra rottig gevoel. Ik herken het dat ik al angst voel zodra ik de straat in kom rijden, ik denk dan meteen 'wat voor geluid zal er nu weer komen'. Voel mijzelf ook structureel gespannen in huis. Hoe kom ik hier vanaf want het maakt me gek en wanhopig. Heeft iemand hier al juiste hulp voor gekregen?

Ik heb er nog steeds geen oplossing voor. Maar wij hebben het ook nog niet met de buren besproken. Want opeens hoorde we drie weken niks. Pas sinds vorig weekend weer, maar toen was ik zelf weg.
Ik denk dat het met klusgeluiden erg moeilijk is omdat je dat niet kan tegenhouden. Iemand kan nou eenmaal niet 'stil' zijn huis verbouwen. Daarom heb ik zelf meestal ook geen problemen met klusgeluiden. Maar misschien ook omdat mijn vader vroeger altijd aan het klussen was. Dan raak je er aan gewend. Wij woonde ook aan een drukke weg dus autogeluiden storen mij ook niet.
Met muziek is het anders want dat hoeft natuurlijk niet zo hard. Dat iemand dat wil is leuk maar dan hoor je nog altijd rekening te houden met een ander. Helaas denken veel mensen er niet zo over. Ik heb bijvoorbeeld een collega die ook zo hard muziek draait en toen ik hem vroeg "maar denk je dan nooit, zullen mijn buren er last van hebben?" zei hij "euh, nee. Eigenlijk niet nee." En hij gaf ook aan dat hij vond dat hij in zijn eigen space gewoon moest kunnen doen wat hij wilde. En dat betekent dus zonder koptelefoon op hard muziek luisteren. Ik zei toen "dus jij vindt het wel oké dat ik in MIJN space naar JOUW muziek moet gaan zitten luisteren?" Nee dat vond ie zeker niet oké. Dat zag hij ook als overlast. Maar daar moet je het dan met elkaar over hebben.
En de meeste mensen zullen ook best openstaan voor een gesprek. Alleen tot een bepaald punt. Helaas zijn er mensen die graag leven in stilte en mensen die luidruchtig leven. En deze verschillende types wonen vaak naast elkaar wat voor problemen zorgt.
Wat het klussen betreft zou ik zeggen, probeer het vol te houden. Want klussen is op een gegeven moment over. En dan keert de rust weer terug. Ga bijvoorbeeld 's avonds een uurtje wandelen of op bezoek bij kennissen. Of probeer een noise cancellling koptelefoon. Dit is echt mijn redding in veel situaties. Je zou ook nog EMDR kunnen proberen waarbij je aan het gevoel werkt wat je door het geluid krijgt. Ik zit er zelf ook over na te denken om dat nog een x te proberen.

Ik heb er nog steeds geen oplossing voor. Maar wij hebben het ook nog niet met de buren besproken. Want opeens hoorde we drie weken niks. Pas sinds vorig weekend weer, maar toen was ik zelf weg.
Ik denk dat het met klusgeluiden erg moeilijk is omdat je dat niet kan tegenhouden. Iemand kan nou eenmaal niet 'stil' zijn huis verbouwen. Daarom heb ik zelf meestal ook geen problemen met klusgeluiden. Maar misschien ook omdat mijn vader vroeger altijd aan het klussen was. Dan raak je er aan gewend. Wij woonde ook aan een drukke weg dus autogeluiden storen mij ook niet.
Met muziek is het anders want dat hoeft natuurlijk niet zo hard. Dat iemand dat wil is leuk maar dan hoor je nog altijd rekening te houden met een ander. Helaas denken veel mensen er niet zo over. Ik heb bijvoorbeeld een collega die ook zo hard muziek draait en toen ik hem vroeg "maar denk je dan nooit, zullen mijn buren er last van hebben?" zei hij "euh, nee. Eigenlijk niet nee." En hij gaf ook aan dat hij vond dat hij in zijn eigen space gewoon moest kunnen doen wat hij wilde. En dat betekent dus zonder koptelefoon op hard muziek luisteren. Ik zei toen "dus jij vindt het wel oké dat ik in MIJN space naar JOUW muziek moet gaan zitten luisteren?" Nee dat vond ie zeker niet oké. Dat zag hij ook als overlast. Maar daar moet je het dan met elkaar over hebben.
En de meeste mensen zullen ook best openstaan voor een gesprek. Alleen tot een bepaald punt. Helaas zijn er mensen die graag leven in stilte en mensen die luidruchtig leven. En deze verschillende types wonen vaak naast elkaar wat voor problemen zorgt.
Wat het klussen betreft zou ik zeggen, probeer het vol te houden. Want klussen is op een gegeven moment over. En dan keert de rust weer terug. Ga bijvoorbeeld 's avonds een uurtje wandelen of op bezoek bij kennissen. Of probeer een noise cancellling koptelefoon. Dit is echt mijn redding in veel situaties. Je zou ook nog EMDR kunnen proberen waarbij je aan het gevoel werkt wat je door het geluid krijgt. Ik zit er zelf ook over na te denken om dat nog een x te proberen.

Heel herkenbaar allemaal en zou ook graag in contacr momen met lotgenoten. Ben bereikbaar op alexwanders ad gmail punt com

Dankjewel 'Hansje' voor je reactie. Je hebt gelijk er hopen ook echt dat die klus geluiden tijdelijk zullen zijn. Echter het sleept lang voort omdat hij de hele verbouwing alleen doet..hierdoor is het bijna elke avond wel raak. Ik probeer het idd met een noisecancelling headphone en dat werkt goed. Gek genoeg wil ik het liefst gewoon zonder koptelefoon lekker tv kijken dus ondanks dat ik het dan met koptelefoon niet of minder hoor heb ik er alsnog een vorm van hinder van omdat ik weet dat het geluid er is...klinkt waarschijnlijk heel stom. Het speelt ook mee dat ik hoogzwanger ben en erg veel angst heb dat dit straks ook blijft qua herrie als de kleine net is geboren en we juist dan de rust wel hard kunnen gebruiken. Maargoed ik maak me ook gewoon veel te druk overal over!!

Ik maak precies het zelfde mee. Ik wordt langzamerhand gek 😭 ik ben de hele dag mee bezig luisteren ik durf niet eens meer te stofzuigen bang dat ik ervoor moet boeten in de avond 😔 ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan.

Ha Lala,
Waar heb jij precies last van?

Ik ben 10 dagen geleden verhuisd naar een appartement zonder bovenburen, heerlijk rustig, hoor hier helemaal niets. Ik betaal hier een vermogen maar heb eindelijk rust. Ik wil hier iedereen ontzettend veel sterkte toewensen en ik gun jullie allemaal dat jullie ook de rust zullen vinden.

@ I, ja ik begrijp dat als je hoogzwanger bent het extra vervelend is. Ook die stress is natuurlijk niet goed. En ik snap helemaal wat je bedoelt met "ik weet dat er geluid is dus heb ik er nog steeds last van". Want als ik het hoorde dan ging ik ook steeds mijn koptelefoon afzetten om te kijken of er nog geluid was. Maar als de baby er straks is dan moet de buurman zich wel aanpassen vind ik. Want je weet dat baby's overdag moeten slapen. Dus je kunt dan best zeggen kun je tussen die en die tijd stoppen met klussen want dan slaapt de baby. Lijkt me vrij normaal. Zelfs toen wij hier in huis aan t klussen waren zei mijn vader op een gegeven moment "we moeten nu stoppen anders hebben je buren met die baby er last van". Als hij dat niet snapt dan is het wel een beetje een aso.

Bij ons heeft mijn vriend er inmiddels wat van gezegd. Op een gegeven moment was er een feestje wat door ging na 12 uur 's nachts en toen is er een boos appje verstuurd. Had ik zelf niet zo gedaan maar zijn slaap is heilig. Anyways volgende ochtend kwamen ze excuus aanbieden en toen heeft mn vriend ook gezegd dat we wel vaker die bas heel hard door de muur horen en dat, dat best wel vervelend is. Sindsdien hoor ik het bijna niet meer en is de rust redelijk wedergekeerd. Ik vraag me wel af hoe lang het zal duren want de zomer komt er weer aan en mensen vergeten het dan op een gegeven moment. En dan moet je er weer wat van zeggen. Maar goed. Voor nu is het weer fijn.

Ik praat hier trouwens regelmatig over met een vriendin en die zei dat ook haar zus en ouders regelmatig klagen over overlast van hun buren. Dan gaat het voornamelijk over harde muziek en hard praten in de tuin. Bij mijn zusje is het een hond die de hele dag blaft. Zo lijkt iedereen wel ergens last van te hebben.

@ I, ja ik begrijp dat als je hoogzwanger bent het extra vervelend is. Ook die stress is natuurlijk niet goed. En ik snap helemaal wat je bedoelt met "ik weet dat er geluid is dus heb ik er nog steeds last van". Want als ik het hoorde dan ging ik ook steeds mijn koptelefoon afzetten om te kijken of er nog geluid was. Maar als de baby er straks is dan moet de buurman zich wel aanpassen vind ik. Want je weet dat baby's overdag moeten slapen. Dus je kunt dan best zeggen kun je tussen die en die tijd stoppen met klussen want dan slaapt de baby. Lijkt me vrij normaal. Zelfs toen wij hier in huis aan t klussen waren zei mijn vader op een gegeven moment "we moeten nu stoppen anders hebben je buren met die baby er last van". Als hij dat niet snapt dan is het wel een beetje een aso.

Bij ons heeft mijn vriend er inmiddels wat van gezegd. Op een gegeven moment was er een feestje wat door ging na 12 uur 's nachts en toen is er een boos appje verstuurd. Had ik zelf niet zo gedaan maar zijn slaap is heilig. Anyways volgende ochtend kwamen ze excuus aanbieden en toen heeft mn vriend ook gezegd dat we wel vaker die bas heel hard door de muur horen en dat, dat best wel vervelend is. Sindsdien hoor ik het bijna niet meer en is de rust redelijk wedergekeerd. Ik vraag me wel af hoe lang het zal duren want de zomer komt er weer aan en mensen vergeten het dan op een gegeven moment. En dan moet je er weer wat van zeggen. Maar goed. Voor nu is het weer fijn.

Ik praat hier trouwens regelmatig over met een vriendin en die zei dat ook haar zus en ouders regelmatig klagen over overlast van hun buren. Dan gaat het voornamelijk over harde muziek en hard praten in de tuin. Bij mijn zusje is het een hond die de hele dag blaft. Zo lijkt iedereen wel ergens last van te hebben.

Hallo lotgenoten, ik zit nu al 1.5 jaar in de stress. Ik begin als ik opsta al ongecontrolleerd te rillen en probeer mij af te schermen met koptelefoon en alcohol. Laten we wel wezen dit is ernstig levensbederf. Helaas schiet de hulp via de officiele wegen te kort voor velen van ons. Mijn situatie begon jaren geleden al in een oud pand met houten vloeren en een bovenbuur met overgewicht die overdag slaapt en in de nacht steeds door de woning loopt. Politie heeft nooit tijd hiervoor en kan ook weinig doen zolang het om loopgeluiden gaat. Anderhalf jaar geleden eindelijk kunnen verhuizen naar betonbouw woonflat. Wordt ik al gauw "begroet" met een 1200 Watt subwoofer van een hardcore fanaat. Lekker dan. Geprobeerd onderling op te lossen, maar zijn reactie was al gauw letterlijk "Ik was van plan om 23:00 te stoppen, maar omdat jij hier nu over klaag ga ik nog tot 02:00 door". Ik heb toen de klacht bij de verhuurder ingediend. Ik heb opnames als bewijs maar verhuurders en rechters hebben hier geen boodschap aan in geval van sociale huurwoningen. Vanwege de slechte beschikbaarheid van deze woningen moeten er meerdere huurders hier over klagen. Na een buurtonderzoek wat meer dan drie maanden duurde was er niemand die iets te zeggen had over een geluidinstallatie van in totaal zo'n 1500 Watt. Ik woon niet eens direct naast deze aso, zitten nog 2 woningen tussen. In al deze tijd ben ik al een keer bij crisisopvang beland, er is gekeken of trauma behandeling een optie kon zijn maar het probleem is dat het geen zin heeft als je nog in de trauma veroorzakende situatie zit. De psycholoog adviseerde dat ik een vervangende woning krijgt maar de verhuurder weigert dit. De afgelopen weekeinden begint het pareltje in onze samenleving zijn hardcore weer dusdanig hard te zetten dat ik niks anders meer kan doen dan aan moord/zelfmoord denken. Dit kan je toch geen fatsoenlijke rechtstaat noemen? Dit is marteling en de politie doet net alsof het gebruik van subwoofers onder rechtsmatig woongeluid valt. ABSURD.

Ik ben benieuwd naar ervaringen van overmatige gevoeligheid voor trillingen. Ik heb het idee dat ik hier ook veel gevoeliger voor ben geworden in samenspraak met overmatige gevoeligheid voor geluiden. Ik voel bijvoorbeeld in bed alle trillingen veroorzaakt door de blokverwarming en zelfs van buiten de woning. Als ik bij mijn computer zit voel ik de trillingen van de harde schijf (ja ouderwets, ik ben oud ;p) en de ventilatoren. Jaren geleden merkte ik hier nooit wat van op. Ik heb een boxspring matras superdik, je zou dan een hoop demping verwachten. Misschien is de enige oplossing zenuwdempende medicatie?

@Marco, vreselijke situatie waar je in zit. Ik zou toch kijken of er geen mogelijkheid is om te verhuizen. Bijvoorbeeld doormiddel van woningruil of iets dergelijks. Want dit, dat je zelfs aan zelfmoord denkt, is het echt niet waard. Als je het via officiële instanties hebt geprobeerd en niets werkt dan is verhuizen de enige optie. Of terug pesten en bijvoorbeeld de muziek keihard zetten op momenten dat de veroorzaker wil slapen. Alleen heb je daar dan ook weer de rest van de flat mee.
Het is toch te gek voor woorden dat meerdere mensen over die persoon klagen en niemand wat doet! Volgens mij hoort de woningbouw (zeker als het huur is) iemand er dan op een gegeven moment uit te zetten.

Wat betreft trillingen. Ik denk best dat als je al trauma hebt door geluid dat het over kan slaan naar andere dingen. Het ding is namelijk dat je overal op gaat letten. Dat kan in eerste instantie geluid zijn maar misschien later ook trillingen. Alles gaat opvallen door hyperfocus.

Hallo Hansje, bedankt voor je reactie. Intussen is politie al wat vaker langs geweest en zijn de subwoofers nu eindelijk verdwenen, hij had er 3 in zijn woning. Jammer dat het zo lang moest duren dat ik nu trauma therapie nodig heb maar sta nu iig op een veel te lange wachtlijst. De angst en stress is nog steeds ongezond hoog. Verhuizen is een drama op zich met laag inkomen, sta al ruim 7 jaar ingeschreven bij woonnet maar dan kom je nog steeds niet aan de beurt. Medische urgentie word niet toegewezen in dit soort geval, alleen bij ernstige bedreiging.

Hi Marco,

Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Is het nu beter te doen? Niet normaal, 3 subwoofers in huis. Vraag me soms echt af wat er in het hoofd van bepaalde mensen omgaat, schijnbaar erg weinig.
Je hebt gelijk wat betreft een woning zoeken als je een lager inkomen hebt hoor. Het is gewoon niet te doen. Ik heb ouders met een laag inkomen en die kunnen ook nergens heen. Bij mijn vader hoor je alles van de buren door de muren. Gelukkig zijn het vrij ok mensen die af en toe eens harde muziek draaien. En dan is het normale muziek en geen gabber/ electro/ hardcore.
Ik hoop dat je snel aan de slag kunt met de therapie. Ik het zelf ook boeken gekocht online. Misschien dat je dat in de tussentijd nog kunt doen.
Succes ermee!

Bizar hoeveel "asocialen" er zijn die vinden dat ze recht hebben op herrie maken.

Ik heb ook enorm last van mijn buren en heb al vaak gefantaseerd over het volgende: het creeeren van een wijk waar allemaal mensen wonen die dit verleden van geluidsoverlast (en trauma's die daarbij koken kijken) met zich meedragen. Er is niks zo belangrijk dan thuiskomen en jezelf kunnen zijn zonder al die externe prikkels die echt ontzettend heftig kunnen binnenkomen. En oh ja, ik weet niet of iemand het volgende herkent: Ik ben zelf een heel rustig persoon en voel ook vaak onrecht als iemand hard praat en dan denk ik: zou het beter worden als ik zelf ook luider ben? Dan zou ik bij geluid bij mezelf kunnen denken: tja, irritant maar zo ben ik zelf ook.

Hallo Marie, je heb gelijk dat iedereen zichzelf moet kunnen zijn. Er zijn mensen die veel externe prikkels nodig hebben en mensen die dit juist als storend ervaren. Dit is doorgaans niet te veranderen omdat dit een deel van je karakter is. Buiten je karakter gedragen gaat daarom waarschijnlijk weinig veranderen.

Ik hoorde van iemand die bij een wooncooperatie werkt dat zij een plan hadden om huurders op soort van levenswijze te gaan scheiden, als het ware jouw beschreven fantasie. Dit werd al gauw stop gezet omdat het discriminerend is en iedereen gelijke kansen moet behouden om waar dan ook te kunnen wonen. Ze zetten liever allemaal verschillende levensstijlen bij elkaar in een tweehonderd-onder-een-kap woning zodat iedereen zich aan elkaar kan ergeren dan met deze elegante doeltreffende oplossing door te gaan. De wetgeving is in mijn ervaring te onmenselijk geworden.

Tot slot nog een keer een vriedelijke groet voor Hansje. Het is zo nu en dan nog tenenkromend kabaal, zelfs zonder subwoofers, maar vergeleleken met het voorgaande jaar wel een groot verschil. Het duurt helaas lang voordat mijn (over)gevoeligheid weer leefbaar word.

Veel sterkte gewenst voor iedereen die dit leest.

Mijn buren hebben in april hun voordeur slot vervangen en sindsdien zit ik met een deur terreur.Ik woon in portiek flat, ze hebben 2 school gaande kinderen en de vrouw werkt niet veel dus ze slaan regelmatig met de voordeur.Brief naar hun gestuurd heeft niet geholpen. Ik heb angststoornis dus elke keer krijg ik hartkloppingen en angst over mijn lijf bij horen van dat geluid.Is koop flat dus je kan verder nergens klagen.Ik gebruik oordoppen, koptelefoon en wandel buiten om huis uit vluchten.Ik weet niet wat ik moet doen soms zo radeloos.Verder klaagt niemand over alleen ik.

Hallo Oivia (Olivia?), in een portiek flat is er doorgaans een Vereniging Van Eigenaren bij wet verplicht met o.a. een voorzitter. Dit is vanwege de gezamelijke ruimtes zoals een portiek. Er is dan ook een huisreglement net als bij huurwoningen waar je als bewoners over moet kunnen praten en stemmen. In dat geval kan je dit probleem dus bij de voorzitter bekend maken en is deze verplicht om dit met alle bewoners te bespreken. Je zou ook juridisch advies kunnen aanvragen maar de verhouding met je buren gaat er niet beter op worden. Gezien de impact dit heeft op jouw leven is het heel belangrijk om dit te blijven bespreken met je buren zodat je dit misschien toch onderling kan oplossen.

Veel sterkte gewenst.

Hallo Iedereen,
Ik dacht dat ik de enige was die er gek van werd. Het beheerst je hele leven. Ik kan vooral niet tegen onnodig geluid zoals een deur dichtklappen of de kinderen laten rondrennen in huis terwijl je weer dat je buren er last van kunnen hebben. Of een koi vijver pomp waardoor je niet meer in je eigen tuin kan zitten vanwege het brommend geluid 24/7. Of die hun hond continue laten blaffen en huilen. Vele Aso's meegemaakt helaas.Ik heb al dagen spierpijn van de angstaanvallen en slaap al dagen slecht. Ik hoop dat ik mij de komende dagen weer beter voel en ik wil hier iedereen sterkte wensen. Ik ben niet zo van het afgelegen wonen maar zou graag niet als hier iedereen vrijstaand met genoeg afstand naar de buren willen wonen.

Het zou inderdaad mooi zijn al er wijken waren waar mensen konden wonen die van stilte houden. Maar zoiets zul je dan zelf moeten regelen. Bijvoorbeeld met een groepje mensen een rijtje nieuwbouwhuizen naast elkaar kopen. Maar dan moet je daar wel het geld voor hebben. In mijn omgeving hoor ik trouwens iedereen wel over zijn buren. De één heeft last van harde muziek, de ander van gillende kinderen of een blaffende hond. Klusgeluiden. En ga zo maar door. Mensen leven tegenwoordig heel erg voor zichzelf. Er wordt überhaupt niet aan de buren gedacht en of die er misschien last van zullen hebben. Mensen die overlast veroorzaken vinden ook altijd dat een ander dat maar moet accepteren. Lekker makkelijk. Heb je wel fatsoenlijke buren? Dan is het vaak even stil maar daarna vergeten ze het en moet je weer gaan vragen of het 'wat zachter kan'. Heel vermoeiend. Denk ook dat het met de huidige bevolkingsgroei alleen maar erger gaat worden.
Wens iedereen weer veel sterkte!

Het zou inderdaad mooi zijn al er wijken waren waar mensen konden wonen die van stilte houden. Maar zoiets zul je dan zelf moeten regelen. Bijvoorbeeld met een groepje mensen een rijtje nieuwbouwhuizen naast elkaar kopen. Maar dan moet je daar wel het geld voor hebben. In mijn omgeving hoor ik trouwens iedereen wel over zijn buren. De één heeft last van harde muziek, de ander van gillende kinderen of een blaffende hond. Klusgeluiden. En ga zo maar door. Mensen leven tegenwoordig heel erg voor zichzelf. Er wordt überhaupt niet aan de buren gedacht en of die er misschien last van zullen hebben. Mensen die overlast veroorzaken vinden ook altijd dat een ander dat maar moet accepteren. Lekker makkelijk. Heb je wel fatsoenlijke buren? Dan is het vaak even stil maar daarna vergeten ze het en moet je weer gaan vragen of het 'wat zachter kan'. Heel vermoeiend. Denk ook dat het met de huidige bevolkingsgroei alleen maar erger gaat worden.
Wens iedereen weer veel sterkte!

Hi allemaal,

Ontzettend fijn om te lezen dat er meerdere zijn die dit hebben, ik denk soms dat ik er alleen in ben. Ik ben vanaf mijn puberteit al gevoelig voor geluiden en bewegingen van anderen (misofonie en misokenie), en vaak in situaties dat ik “opgesloten” zit. Bijvoorbeeld in de klas, als je niet zomaar weg kon, of nu bijvoorbeeld thuis, waar je je wat jaren thuis hoort te voelen. En dat laatste is nu juist hetgeen, waar ik de laatste tijd vaak mee zit. Ik kom van oorsprong uit een dorp, vrijstaand huis en rustige straat. Ik had, voordat ik op mezelf ging wonen, vriendjes die in de stad woonde in drukkere omgevingen. Toen nergens last van gehad in huiselijke omgevingen, zelfs niet als er echt overlast van buren etc. was. Echter sinds ik op mezelf woon met mijn huidige partner, ervaar ik voor mijn gevoel een hel met buitenshuis geluiden. Ik ben net verhuist, waarbij we eerst in een jaren 60 huis woonden die vrij gehorig was, en nu in een huis uit de jaren 90 die veel beter geïsoleerd is. In dat vorige huis irriteerde ik me aan de buren (voornamelijk aan de bas), de auto (parkeer) geluiden en de hangjeugd die de hele dag bij de voetbalkooi aanwezig waren. Ik hoopte dat dat in het nieuwe huis als sneeuw voor de zon zou verdwijnen, naïef gedacht want je laat niet opeens je problemen achter bij een verhuizing. Nu wonen we ook in een rustige wijk, weinig verkeer en buitenshuis ook rustig. Maar, ik heb vanaf moment 1 dat het huis in mijn bezit is weer de hyperfocus aan staan. Nu ben ik begin van het jaar gediagnosticeerd met ADHD, dus hyperfocus is niet onbekend. Ik ben letterlijk de hele dag aan het luisteren naar geluid, en dan voornamelijk naar voorbij rijdende auto’s. Er rijden er echt niet veel langs, (het is echt een achtergelegen woonerf achter in de stad) maar voor mijn gevoel toch echt teveel. De tweestrijd die ik de hele dag in mijn hoofd heb, ongekend. Ik weet ook, dat verhuizen geen optie is, want het zou nooit genoeg zijn (ja, tenzij ik woon op een hutje op de heide, maar dan voel ik me weer eenzaam :o). Het gekke is, zodra ik buiten huis sta kan ik deze geluiden wel trekken. Of het echt een misofonie reactie op deze geluiden is, denk ik dus niet. Het is gewoon de pure paniek, dat deze geluiden mij binnenshuis gek zullen maken. Het idee en gevoel dat ik nooit rust kan vinden (want thuis is echt de plek om tot rust te komen) en dat ik het leven zo niet meer zou trekken (ergens uit de angst om dood te gaan?). Ik sta constant aan thuis voor alles, en wat is het vermoeiend. Wel merk ik dat ik bij afleiding binnenshuis, minder last ervaar. Wanneer ik geen tijd krijg om erover na te denken, hoor ik het ook amper of stoor ik me er niet aan. Tijdje later denk ik, “shit, ik heb niet geluisterd….hyperfocus again!!”. Ik voel me ook schuldig als ik mijn noise cancelling headphone opzet, want dat voelt geforceerd. Dan ga ik, zoals anderen ook al aangaven, koptelefoon afdoen en luisteren of er nog geluiden zijn. Ik maak mezelf echt als belachelijk uit soms.

Ik loop al een tijdje bij een therapeut (ook voor andere problematiek, wat wel diezelfde controlerende aard heeft) en ben doorverwezen naar een instantie waar ik individuele schematherapie ga krijgen. Ik heb zelf namelijk ook het idee, dat deze problematiek wordt veroorzaakt door bepaalde misplaatste normen en waarden, die ik door gebeurtenissen en ervaringen in het leven heb ontwikkeld. Waarom ik dat denk? Omdat deze problematiek vrij nieuw is in mijn leven, en ik eerder in situaties heb gezeten waarin ik heel anders hierop reageerde. Ik ben er daarnaast ook achter gekomen dat bepaalde dingen mij kunnen triggeren (geluiden, reacties van mensen etc.), doordat er een dieper gelegen trauma achter zit. Wat dat trauma is? Daar ben ik bij dit probleem nog niet helemaal achter, ik denk bepaalde normen en waarden die ik thuis heb geleerd over omgaan met elkaar. Ik had ouders die echte einzelgängers zijn, weinig vrienden of familiecontact hadden, een hekel hadden aan buren die feestjes gaven, niet aan een drukke weg wilde wonen, niet in de buurt wilde wonen bij speeltuintjes, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb dat zelf zo overgenomen, en er mijn eigen versie van gemaakt. Alleen wel een hele extreme versie, want zelfs mijn ouders ervaren niet de extreme last waar ik mee kamp (zijn zelf ook gevoelig voor geluiden). Zij vinden waar ik woon heerlijk rustig en geweldig.

Ik ben daarnaast totaal geen einzelgänger, ik heb gemerkt dat ik graag mensen om me heen heb en daar ook energie uit haal. Alleen het moment dat ik thuis kom, is mijn moment voor mezelf (en mijn vriend).

Mijn probleem is voornamelijk, ik weet dat het er is en ik weet zelfs deels waar het van komt, maar ik ben gewoon wanhopig dat er geen “weg terug” meer is. Ik voel me opgesloten in deze situatie, en vooral heel alleen. Wat niet gek is, als je de gehele dag in je eigen hoofd een conversatie houdt over alleen maar negatieve dingen waar echt niemand zich mee bezig houdt. Wat ik ook zei tegen mijn therapeut, ik hoop eigenlijk op een kleine reset ;) Een kleine verandering in mijn denkpatroon en mijn kijk op de wereld, waardoor alles een beetje dragelijker wordt. Want…voor de rest heb ik een heel mooi leven, met lieve mensen om mij heen, een geweldige baan en een mooi huis. Alleen moet dat zelf ontwikkelde duiveltje op mijn schouder, even een duwtje in de afgrond krijgen :)

De wachttijd voor mijn behandeling duurt nog wel een half jaar, maar ik zal jullie tegen die tijd op de hoogte houden. En hoop jullie, met mijn verhaal, te laten zien dat je er niet alleen voor staat. Mocht iemand behoefte hebben aan contact houden, dan deel ik graag mijn contactgegevens.

Hi allemaal,

Ontzettend fijn om te lezen dat er meerdere zijn die dit hebben, ik denk soms dat ik er alleen in ben. Ik ben vanaf mijn puberteit al gevoelig voor geluiden en bewegingen van anderen (misofonie en misokenie), en vaak in situaties dat ik “opgesloten” zit. Bijvoorbeeld in de klas, als je niet zomaar weg kon, of nu bijvoorbeeld thuis, waar je je wat jaren thuis hoort te voelen. En dat laatste is nu juist hetgeen, waar ik de laatste tijd vaak mee zit. Ik kom van oorsprong uit een dorp, vrijstaand huis en rustige straat. Ik had, voordat ik op mezelf ging wonen, vriendjes die in de stad woonde in drukkere omgevingen. Toen nergens last van gehad in huiselijke omgevingen, zelfs niet als er echt overlast van buren etc. was. Echter sinds ik op mezelf woon met mijn huidige partner, ervaar ik voor mijn gevoel een hel met buitenshuis geluiden. Ik ben net verhuist, waarbij we eerst in een jaren 60 huis woonden die vrij gehorig was, en nu in een huis uit de jaren 90 die veel beter geïsoleerd is. In dat vorige huis irriteerde ik me aan de buren (voornamelijk aan de bas), de auto (parkeer) geluiden en de hangjeugd die de hele dag bij de voetbalkooi aanwezig waren. Ik hoopte dat dat in het nieuwe huis als sneeuw voor de zon zou verdwijnen, naïef gedacht want je laat niet opeens je problemen achter bij een verhuizing. Nu wonen we ook in een rustige wijk, weinig verkeer en buitenshuis ook rustig. Maar, ik heb vanaf moment 1 dat het huis in mijn bezit is weer de hyperfocus aan staan. Nu ben ik begin van het jaar gediagnosticeerd met ADHD, dus hyperfocus is niet onbekend. Ik ben letterlijk de hele dag aan het luisteren naar geluid, en dan voornamelijk naar voorbij rijdende auto’s. Er rijden er echt niet veel langs, (het is echt een achtergelegen woonerf achter in de stad) maar voor mijn gevoel toch echt teveel. De tweestrijd die ik de hele dag in mijn hoofd heb, ongekend. Ik weet ook, dat verhuizen geen optie is, want het zou nooit genoeg zijn (ja, tenzij ik woon op een hutje op de heide, maar dan voel ik me weer eenzaam :o). Het gekke is, zodra ik buiten huis sta kan ik deze geluiden wel trekken. Of het echt een misofonie reactie op deze geluiden is, denk ik dus niet. Het is gewoon de pure paniek, dat deze geluiden mij binnenshuis gek zullen maken. Het idee en gevoel dat ik nooit rust kan vinden (want thuis is echt de plek om tot rust te komen) en dat ik het leven zo niet meer zou trekken (ergens uit de angst om dood te gaan?). Ik sta constant aan thuis voor alles, en wat is het vermoeiend. Wel merk ik dat ik bij afleiding binnenshuis, minder last ervaar. Wanneer ik geen tijd krijg om erover na te denken, hoor ik het ook amper of stoor ik me er niet aan. Tijdje later denk ik, “shit, ik heb niet geluisterd….hyperfocus again!!”. Ik voel me ook schuldig als ik mijn noise cancelling headphone opzet, want dat voelt geforceerd. Dan ga ik, zoals anderen ook al aangaven, koptelefoon afdoen en luisteren of er nog geluiden zijn. Ik maak mezelf echt als belachelijk uit soms.

Ik loop al een tijdje bij een therapeut (ook voor andere problematiek, wat wel diezelfde controlerende aard heeft) en ben doorverwezen naar een instantie waar ik individuele schematherapie ga krijgen. Ik heb zelf namelijk ook het idee, dat deze problematiek wordt veroorzaakt door bepaalde misplaatste normen en waarden, die ik door gebeurtenissen en ervaringen in het leven heb ontwikkeld. Waarom ik dat denk? Omdat deze problematiek vrij nieuw is in mijn leven, en ik eerder in situaties heb gezeten waarin ik heel anders hierop reageerde. Ik ben er daarnaast ook achter gekomen dat bepaalde dingen mij kunnen triggeren (geluiden, reacties van mensen etc.), doordat er een dieper gelegen trauma achter zit. Wat dat trauma is? Daar ben ik bij dit probleem nog niet helemaal achter, ik denk bepaalde normen en waarden die ik thuis heb geleerd over omgaan met elkaar. Ik had ouders die echte einzelgängers zijn, weinig vrienden of familiecontact hadden, een hekel hadden aan buren die feestjes gaven, niet aan een drukke weg wilde wonen, niet in de buurt wilde wonen bij speeltuintjes, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb dat zelf zo overgenomen, en er mijn eigen versie van gemaakt. Alleen wel een hele extreme versie, want zelfs mijn ouders ervaren niet de extreme last waar ik mee kamp (zijn zelf ook gevoelig voor geluiden). Zij vinden waar ik woon heerlijk rustig en geweldig.

Ik ben daarnaast totaal geen einzelgänger, ik heb gemerkt dat ik graag mensen om me heen heb en daar ook energie uit haal. Alleen het moment dat ik thuis kom, is mijn moment voor mezelf (en mijn vriend).

Mijn probleem is voornamelijk, ik weet dat het er is en ik weet zelfs deels waar het van komt, maar ik ben gewoon wanhopig dat er geen “weg terug” meer is. Ik voel me opgesloten in deze situatie, en vooral heel alleen. Wat niet gek is, als je de gehele dag in je eigen hoofd een conversatie houdt over alleen maar negatieve dingen waar echt niemand zich mee bezig houdt. Wat ik ook zei tegen mijn therapeut, ik hoop eigenlijk op een kleine reset ;) Een kleine verandering in mijn denkpatroon en mijn kijk op de wereld, waardoor alles een beetje dragelijker wordt. Want…voor de rest heb ik een heel mooi leven, met lieve mensen om mij heen, een geweldige baan en een mooi huis. Alleen moet dat zelf ontwikkelde duiveltje op mijn schouder, even een duwtje in de afgrond krijgen :)

De wachttijd voor mijn behandeling duurt nog wel een half jaar, maar ik zal jullie tegen die tijd op de hoogte houden. En hoop jullie, met mijn verhaal, te laten zien dat je er niet alleen voor staat. Mocht iemand behoefte hebben aan contact houden, dan deel ik graag mijn contactgegevens.