Al 10 jaar paniekstoornis. Medicatie, therapie of beide?

Zie vorige reacties van mij bij andere. Heel veel medicijnen gebruikt. Erge bijwerkingen. Uiteindelijk gebruik ik alleen nog lorazepam zo nodig. Ik gebruik ook medicijnen voor mijn ischias. Hart en ruggenwervel vergroeiing. Palexia. Morfine achtig middel. Mijn paniek was gisteren en vandaag een hel. Crisisdienst gebeld. Ik moet nu alles even koslaten en rusten. Pas daarna ben ik in staat om weer langzaam op te krabbelen. Tot de volgende zich weer aandiend. Het is een eenzaam leven. Ik zie bij a niemand meer. Sterkte.

Als de angst echt te erg wordt heb je wel baat bij een beetje ondersteuning met medicatie samen met therapie.Met enkel therapie moet je echt stevig in je schoenen staan.Want die aanvallen slopen je volledig.Dus twijfel niet met medicatie geraak je er ook sneller vanaf.Alleen niet te veel veranderen van medicatie lang genoeg gebruiken en zeer rustig afbouwen

Hallo Kelly
Ik had medicatie, en oefeningen is natuurlijk altijd goed, zeker je ademhaling is erg belangrijk, want die veroorzaakt het grootste gedeelte van je angst aanval.
groetjes Dennis

Na jaren angst stoornis hyperventilatie nu al 9 jaar antidepressiva
Voel me heel goed en rustig!
Ben blij dat ik ermee begonnen ben!

Beste, ik lees je verhaal en klinkt erg heftig. En ook echt herkenbaar...Ik 7 maanden geleden bevallen en heb in mijn leven ook ontzettend veel meegemaakt, ieder huis zijn kruis he. Had al een angststoornis die onder controle was...ook ooit eerder een depressie gehad waar ik uit ben gekomen maar op dit moment voelt het ook of ik gek word ofzo... heel veel last van nepheid...depersonalisatie...down..leeg.ecgt het gevoel niet levend te zijn. En dan ga ik ook denken van: wat is er aan de hand, wat gaat er gebeuren? Dat wat je zegt over psychopaat heb ik ook gedacht of over opname. Of een of andere psychose... we zijn te gefocuste onze gedachten ipv voelen en leven...het is moeilijk he? Heel veel sterkte iedereen

heel veel nachtelijkepaniekaanvallen, heel hard schreeuwen en slaan met armen en benen, mijn partner probeert mij dan kalm te houden met vasthouden en kalm toespreken lukt dit na een poos! ik zie dan smorgens zijn armen bekrast door mijn aanval waar ik mij niets van kan voorstellen waardoor deze opgewekt word?
vannacht ook weer, nu droomde ik dat er iets of iemand?? geen idee op me afkwam , al diegene of dat iets mij raakte dan zou ik sterven?? het raakte mij dus deze keer, maar ik leef dus nog! wat is dat toch? ik word radeloos door zulke nachten ze slopen mij, wat kan ik doen!

Mijn diagnoses zijn talrijk gaande van paniek en angststoornis, gegeneraliseerde angststoornis, borderline tot schizoaffectieve stoornis. Ik heb medicatie beginnen nemen begin 2005. Dit was lithium, anti-depressiva en seroquel. Ik kan u zeggen dat ik verscheidene malen heb geprobeerd om af te bouwen omdat ik eigenlijk tegen medicatie ben. Maar tevergeefs, deze medicatie zorgen ervoor dat ik stabiel kan blijven in mijn bestaan en omgeving. In mijn geval is de stoornis intern te groot, klinkt heftig maar dit is eigenlijk gewoon te wijten aan een niet optimaal werkend serotonine-systeem en een falende Gaba-productie, om mr te zwijgen van de werking van dopamine. Als 1 of meerdere neurotransmitters niet of minder goed hun functie kunnen uitoefenen, en het geheel niet goed genoeg kunnen ondersteunen, heb je zeker medicatie nodig. Therapie is in mijn ogen hoogstens secundair.