10 jaar paniek, angst, hypochondrie en dwang

hoi hoi

ik herken jouw verhaal helemaal als kind had ik ook al last van angst maar veel mindere maten sinds me 28ste (ben nu 33) is het de kop weer opgestoken maar dan veel heviger ik ben ook bang om dood te gaan en dat er iets is met mijn hart ik kan op dit moment ook niet veel woon zelfs weer bij m.n moeder omdat het op mezelf wonen gewoon niet gaat op dit moment ik ga in januari beginnen met terhapie hopelijk gaat dat een beetje helpen

Hi,

Bij het lezen van jouw verhaal herken ik mezelf. Allereerst moet ik zeggen dat ik het knap vind dat je zo sterk bent geweest toen jouw moeder overleed. Ondanks je angsten jezelf herpakt terwijl de ziekte van je moeder én het verlies toch enorm heftig moeten zijn geweest....

Ik lees vaak ervaringsverhalen op forums, puur om mezelf er te van overtuigen dat de klachten die ik heb, bij zo veel mensen dagelijks aan de orde zijn.
Nooit eerder heb ik een reactie gestuurd, maar werd gegrepen door jouw verhaal.

Als kind had ik, ondanks een fijne en stabiele jeugd, al irreële angsten met een hypochondrische ondertoon. Wekenlang bang zijn voor een bloedneus, blindedarmontsteking of gat in m’n hoofd.
Continue geruststelling zoeken bij mijn ouders. Als kind hielp dat nog goed .
Mijn verdere jeugd, vanaf de middelbare school, redelijk angst-loos doorgebracht.
Na mijn eindexamen, ik was toen 17, kreeg ik s’nachts een keer een enorme hyperventilatie aanval. Ik wist zeker dat ik doodging. Uiteraard was dat niet het geval, maar een stukje van mij ging dat in zekere zin wel die nacht. Ik kreeg steeds vaker angst voor zo’n zelfde aanval en was geen dag meer onbezorgd of niet bezig met wat ik allemaal voelde . Ondertussen leefde ik mijn leven, studeerde , werkte en deed alles wat een normale jong volwassene doet. Maar wel met een “monster “op mijn rug, continue op de loer en klaar voor aanval. Hyperventilatie, angst, somberheid..het hele pakketje altijd bij me.
Toen ik 23 was en bijna niks meer durfde( uitgaan, restaurants, autorijden, vervoer met OV of vakanties) ging het tijdens een vakantie mis. Ik durfde niet eens meer naar het strand .

Uiteindelijk na een gesprek met de huisarts begonnen met Anti-Depressiva , Paroxetine 20 mg. Ook therapie gevolgd, allerlei verschillende. De medicatie deed zijn werk, ma een maand begon ik me beter te voelen en de jaren die hierop volgden was ik stabiel. Geen extreme angsten, ik werd moeder van 2 kinderen en het ging goed met me.

Na een rotperiode in 2015 waarin ik iets heftigs meemaakte in privé sfeer, zocht ik hulp van een psychologe. Ik wilde wat handvaten hoe om te gaan met de situatie die op dat moment grote gevolgen had voor mijn leven.
Ook mijn medicatie kwam ter sprake en omdat ik zelf na bijna 20 jaar ook weleens iets anders wilde proberen ben ik gestopt met de Paroxetine en op haar aanraden begonnen met Sertraline.
Dit alles ging volledig mis. Ik voelde me vreselijk , somber, angstig en nerveus.
Via een Neuroloog ( waar ik onder behandeling ben voor Migraine )accuut doorverwezen naar de psychiater.
Nu alweer een kleine 6 maanden aan het zoeken naar een goede balans in de medicatie, we proberen nu Fluoxetine in combinatie met Alprazolam ( 0,25 mg). Afgelopen weken continue paniekaanvallen uit het niets , het gevolg van de wisseling van medicatie .. Wat een ellende, ik wordt er echt gek van en denk nog steeds , na bijna 20 jaar, minstens een paar keer per dag dat het helemaal mis gaat . Raar gevoel in borst, rug en tintelingen. Jouw stukje over dat sporten, de angst dat je hart het niet aankan...zo herkenbaar. Ik wil op dit moment niet eens fietsen, bang voor een (te) snelle hartslag en zie ik me al liggen met de AED ernaast. Mijn hart is overigens al meerdere keren nagekeken....niks mis met dat hart. Helaas geloof ik dat zelf maar een dag en daarna toch weer de angst die een loopje met me neemt.
Kortom, het is een energievreter , die angst.
We zijn niet gek en zeker niet de enigen met deze gevoelens, maar ik baal dat ze zo’n grote invloed hebben en hebben gehad.

Dit wilde ik even kwijt. Lucht altijd op om erover te praten en te weten dat de angstgevoelens en de paniek die wij soms ervaren écht een grote stempel drukken op alles.

Sterkte !!!
Gr Jes

ik loop de hele dag met een rot buik gevoel paniek

Wat herken ik me in jou verhaal. Mijn lat was altijd hoog. Als kind overal bang voor. Tot die ene dag die ik nooit meer vergeet. Na een super leuke dag ging het mis. Net of een knopje omging. Voelde me opeens niet goed, mijn hartslag ging ineens flink omhoog. Ik keek mijn dochter aan en dacht dat dit de laatste keer was dat ik haar zou zien. Gelijk naar de eerste hulp. Mevrouw u heeft een paniekaanval. Dacht het niet ik wil naar een cardioloog. Verschillende onderzoeken en inderdaad er was lichamelijk niks aan de hand. Gestart met antidepressiva en qietiapine. Het gaat dagen goed en dan val ik weer terug. Als ik maar iets voel in mijn borststreek ben ik totaal in paniek. Als ik misselijk ben link ik dat meteen aan mijn hart.
Nu bezig met gedragstherapie.
Voor jou ook veel succes en sterkte

wat kan ik dit zo goed herkennen ,ik zal ook mijn verhaal vertellen ik wil het ook zo kort mogelijk houden ,ben nu 49 jaar heb in 1995 een zware angst stoornis gehad het begon met zware hyperventileren toen ik maanden last had van zware depressie ben ik geschrokken van iets waar mijn hart zwaar begon te bonken paar keer naar de huisarts geweest stuurde mijn naar huis met de antwoord v an je heb gelukkig niks dat ging een paar maanden door het toen bijna tien jaar geen last meer gehad tot het in 2008 hellemaal weer terug kwad op een of ander manier heb ik iets met mijn hart bang dat hij zo maar stil val ben zo bang van de plotselinge dood als ik het hoor dat ik gewoon dag in dag uit het niet meer uit mijn hoofd kan krijgen met de gevolg zal dat mijn ook gebeuren of overal waar ik heen gaat denk ik daar gaat het gebeuren zal ik daar dood neer vallen op internet zoek ik naar mensen die het zelfede probleem hebben soms denk ik ben ik de enigste die zo erg is of hoe kan een mens dit vol houden ik heb al verschillende psychologen gehad gebruik ook de medicijn 30mg lexapro maar het blijf terug komen dat hebt ik er maanden last van dan gaat het wat over dan als ik wat hoor of lees dan komt het hellemaal weer terug het blijf tobben met je gedachten ik het zelfde cirkel ,heb er ook vel over gelezen maar kom er niet van af de psychologen vertellen bijna altijd hetzelfde ze denken er zomakelijk erover terwijl ik zit met al die angstgevoelens wat heel je leven verheerst ,ik heb een leuk baan een leuk gezin die ik ook niet wil kwijt raken ,terwijl ik gelukkig moet zijn maak ik mezelf ziek kan er soms niet meer tegen hoe kan een mens dit volhouden zo dag in dag uit elke minuut elke uur,maar blijf gelukkig nog overeind bang dat ik zal verliezen wat ik nu heb ,maar ik merk ook dat er mensen zijn zoals ik de 1 meer dan de ander wat kan ik zeggen dan houd het vol probeer van alles wat jou kan helpen schaam je jezelf erniet voor vecht ervoor op een dag zullen we ook lachen en genieten van al het moois wat we soms niet zien en willen zien ...

Ik heb dit ook en vooral als ik ga sporten erna voel ik mij onwel omdat mijn hartslag lang hoog blijft , waardoor ik mij onwerkelijk voel... Let ook voortdurend op mijn ademhaling,, ga nu logopedie volgen en laat me controleren op alles , hart, suiker, schildklier, cholesterol, dit zijn ook aandoeningen die deze klachten kunnen veroorzaken. Als dit niets oplevert dan zal het door eigen denken zijn en er continu mee bezig te zijn... merk vaker dat als ik bij de dokter ben of ziekenhuis ik eigenlijk weinig tot geen klachten heb,,, omdat je daar een veilig gevoel hebt, ook 1 pilletje oxazepam werkt de uren en voel je je prettiger.... ik denk dat het grotendeels tussen onze oren zit .... En nu een weg moeten zoeken, hoe we dit kunnen verslaan, de gedachten anders krijgen en de angst aanpakken... wens jou ook heel veel sterkte hierbij.

Ik heb dit ook en vooral als ik ga sporten erna voel ik mij onwel omdat mijn hartslag lang hoog blijft , waardoor ik mij onwerkelijk voel... Let ook voortdurend op mijn ademhaling,, ga nu logopedie volgen en laat me controleren op alles , hart, suiker, schildklier, cholesterol, dit zijn ook aandoeningen die deze klachten kunnen veroorzaken. Als dit niets oplevert dan zal het door eigen denken zijn en er continu mee bezig te zijn... merk vaker dat als ik bij de dokter ben of ziekenhuis ik eigenlijk weinig tot geen klachten heb,,, omdat je daar een veilig gevoel hebt, ook 1 pilletje oxazepam werkt de uren en voel je je prettiger.... ik denk dat het grotendeels tussen onze oren zit .... En nu een weg moeten zoeken, hoe we dit kunnen verslaan, de gedachten anders krijgen en de angst aanpakken... wens jou ook heel veel sterkte hierbij.

Allereerst dapper dat je je verhaal met de rest van de wereld deelt.

Ik herken er veel van. Ben zelf erg sportief en nogal perfectionistisch ingesteld. Dit heeft uiteraard een keerzijde; de voortdurende angst om het niet "perfect" te doen. Angst voor gezondheidsproblemen, met name aan het hart. Vaak bezig om mijn hartslag te monitoren (heb een sporthorloge) en telkens weer de vraag: is dit normaal? Ben ik gezond? Ook al weet ik diep van binnen dat ik me geen zorgen hoef te maken.

Het is slopend. Heb 10 jaar geleden een tijdje fluoxetine gebruikt, overweeg nu opnieuw medicatie. Wil het liever niet. Maar als deze klachten niet verbeteren zie ik weinig andere opties.

Ik wens je hoe dan ook alle sterkte toe!

Wat een vervelend verhaal , ik ben 56 en heb er ook heel mijn leven al last van , echt verschrikkelijk. Toen ik 18 was heb ik mijn nek gebroken en sindsdien heb ik klachten, angst paniek stress en depressie oorsuizingen.Ook ik heb heel mijn leven hier tegen gevochten met verschillende psychologen en soms gaat t wat beter. Ook iets opgebouwd eigen huis , 2 schatten van kinderen , lieve vrouw. Echter zit nu in de ziektewet omdat ik 2 maanden geleden niet meer tot ontspanning kwam ,sindsdien erg gestrest en depressief,word er zo moe van en weet niet of ik het nog langer aankan. Wens je veel sterkte,wou mijn verhaal ff kwijt .

Ik herken je klachten helemaal
Ik heb al vanaf me 17 e een angst en paniek stoornis en hypochondrie
Ben ontzettend bang dat er iets mis is met mn hart.
Elke dag ben ik bang
Ik slaap snachts niet meer durf niet meer te sporten ben heel de dag net de angst bezig.
Heb alle therapieën en medicijnen al gebruikt die er maar voor bestaan
Ben nu 20 jaar verder en nog steeds elke dag de angst voor een hartaanval of ritmestoornis
Ik ben al bij 10 verschillende cardiologen geweest en heb vorige week een pres an ondergaan
Er zijn ritme stoornissen gevonden maar die blijken niet echt gevaarlijk te zijn
Ook heb ik een hoge hartslag vooral na het sporten daarom ben ik nu gestopt met sporten
Ik heb 10 jaar geleden zelfs een hart katheterisatie gehad ook die was goed .
Maat ben zo bang dat ik door alle stress juist wel iets krijg aan mn hart heb dat helaas wel bij leeftijdsgenoten meegemaakt .
Ik zou zo graag een dag zonder angst willen leven om even bij te komen.
Het is een hel

Hoi allemaal heel herkenbaar. Ben 46 jaar en ik zit ook met angst en depressief. Op moment beheerst het mijn leven. Lees veel op internet moet je ook niet doen weet ik. Maar dan lees je iets en dan denk je . Zie ik wist het dit heb ik ook. Of je loopt in een winkel en denkt dan . Nu val ik dood neer. Of een beste vriend is plotseling overleden acute hard stilstand. Dan lopen mij de rillingen al over me heen denk zie hij ook zomaar dus ik ook. Over de dood praten of lezen is op moment ook niet, goed voor mij kan er niet tegen. Alle verhalen die ik lees zijn heel herkenbaar. Succes allemaal

hoi,,jeetje , wel heel naar allemaal, ik heb het zelf ook gehad, jaaaaaaaren lang,, nu nog af en toe , ik heb het dan over angstig voelen,,,,bij mij kwamen er wanen en stemmen horen bij,,,,praktisch bezig zijn, helpt me op het moment zelf vaak,, en veel in mn hoofd relativeren, ik heb 20 jaar terug 1,5 in een kliniek psychotherapie e.d. gedaan, en vorig jaar nog emdr, ik ben samen met hulpverleners naar de oorzaken terug gegaan, en die traumas doorleeft, alleen kom je er niet, zoek een goede therapie/therapeut,, ik kan nu weer goed functioneren , bijna geen klachten meer,, het is een lange weg, maar uiteindelijk de moeite waard,,liefs,,,,,sterkte

Ik herken me volledig in jouw verhaal. Het idee dat iemand iets van me verwacht en ik leuk mee moet doen. Ik kan niet genieten, zit gevangen in de angst. Dat je moet leven en alles wat daarbij hoort. Als ik weet dat ik met iemand moet afspreken ben ik volledig ontregeld. Ik doe me sterk voor, maar van binnen blokkeert alles. Het is slopend. Nu al 6 jaar. Werken lukt me al jaren niet meer. Heftige jeugdtrauma's die zich dagelijks aan me opdringen. Ik ben de hele dag benauwd en kortademig. Hoe kom ik hier uit? Niet meer schaamteloos kunnen genieten van wie ik ben. Muurvast in één grote mindfuck. Ik heb mijn eetprobleem (ook een mindfuck) destijds overwonnen, dus ik weet dat het met deze angststoornis ook moet kunnen lukken. Ik heb alleen de sleutel nog niet gevonden. Zó frustrerend. Ik ga door en hoop dat ik ooit weer een normaal mens mag worden. Veel sterkte voor iedereen, als je het niet hebt weet je niet wat voor hel het is.

Een jeugd vol trauma, eetprobleem, drugsgebruik. Ik ging gewoon door zonder tr beseffen hoe slecht het met me ging. Totdat ik net als jij ook een ongelooflijke bad trip kreeg. Sindsdien volledig geblokkeerd. M'n jeugdtrauma dringt zich dagelijks aan me op. Kan niet meer werken, functioneren, leven. Als een zombie op de bank, hevige paniekaanvallen, schaamte, woede. Ik zit al 6 jaar vast in mijn jeugdtrauma. Veel therapie, wat ook zelfs extra traumatiserend heeft gewerkt. Waar is de weg uit deze hel.

Ik wil graag in contact met je komen

Wauw, ik lees gewoon precies mijn eigen levensverhaal.. kippenvel krijg ik ervan. Ik kom nu voor het eerst op deze website terecht, omdat ik benieuwd was of meerdere mensen last hebben als wat ik eigenlijk mijn hele leven al ervaar. En ik lees jouw verhaal, en zie gelijk mezelf hierin. Ik ben elke dag doods en doodsbang, paniekerig, aan het piekeren en heel mijn lichaam doet alleen maar zeer. Vooral m’n hart. Ik ben doodmoe van mezelf, en weet echt niet meer wat ik met mezelf aanmoet. Ik hoop graag in contact te komen met mensen die dit ook ervaren, zo voelen we ons misschien niet helemaal alleen...

Hoi hoe is het nu

Ik herken me helemaal in jouw verhaal, zelf heb ik ook een enorme badtrip gehad en een jaar last van gehad. Ik wil het kort houden en mijn verhaal besparen, maar je bent niet de enigste en je hebt niks! Ga naar YouTube: Life coach aan zee. Therapeuten dokters bezoeken hebben geen zin, je voedt jezelf met angst paniek hyper... Etc. Het lijkt allemaal onwaarschijnlijk te wezen dat het vanuit je GEDACHTENS alleen komt. En zelf geloof ik het ook soms even niet meer. Maar wanneer ik er in geloof dan probeer ik me gedachtens van alles af te houden. En vooral ACCEPTEREN WAT JE VOELT LICHAAM ALS GEESTELIJK! Als je iets angstig halucineert of denkt te zien, of iets voelt in je lichaam, opserveer het. Ook je ademhaling opserveren etc. Ga naar YouTube: Life Coach aan zee! Dit heeft bij mij als enigste goed geholpen ipv therapeuten en dokster haha. Echt waar. En je hebt niets, twijfel hier niet aan.

Hoi
Ik ben een vrouw 58 jaar en heb al jaren angsten om ziek te zijn!
Ik heb ook lichamelijke klachten die al diverse keren zijn onderzocht maar er wordt niets ernstigs gevonden! Waarom verdwijnen de klachten dan niet! Volgende week krijg ik een MRI
Mijn huwelijk staat onder spanning!!! Ik maak iedereen die ik lief heb kapot!
Ik roep om hulp!!!! Ben de hele dag passief Ik heb klachten die bij kanjer passen maar ook onschuldig kunnen zijn! De dokter zegt ook het is vervelend maar niets ernstigs ook naar
Div. Onderzoeken in het ziekenhuis.
Ik ben dan eventjes gerust maar de angst komt altijd weer terug!
Soms denk ik was ik maar dood! Terwijl ik daar zo bang voor ben.
Volgende week heb ik een intake bij een psycholoog (voor de zoveelste keer) ik hoop dat er een interne opname komt zodat iedereen ff rust krijgt

Hallo..ik herken het zo goed.ik sta elke morgen op en begin direct te voelen naar welke ongemakken er vandaag zullen plaats vinden. Het gaat van kwaad naar erger ..zelfs zo erg dat ik niet goed meer in slaap kom en de filmpjes die ik via you tube op zet om rustig te worden niet meer helpen. Weet zelf ook geen raad meer.de psycholoog helpt wel effe maar na een paar uur begint alles weer.ik zoek ook altijd iemand om mee tz praten om bevestiging te hebben dat het toch maar stress is.zo vermoeiend...veel succes in alles wat je onderneemt.

Jeetje wat een verhaal. Ik herken me er ook echt in...
Dat gevoel van depersonalisatie hen ik nu al vanaf juni...zo'n erg kwellende gevoel van levend dood zijn gewoon.
Ook moeder verloren 20 jaar geleden aan kanker. Ik ben nu 40... toen een depressie gekregen en een angststoornis paniek aanvallen. soms denk ik echt: om gonna lose my mind....Ik word een psychopaat noem maar op. Te bewust van alles...wat niet hoeft maar zegt dat maar eens tegen je brein...

Sterkte iedereen

Heel herkenbaar en wat vervelend voor je. Knap dat je jezelf wel groot hebt gehouden voor je moeder.

Ik heb ook vanaf kinds af aan al met periodes last van angst en paniek aanvallen. Daar kwam op mijn 17e bij dat ik ook ineens ging filosoferen over het leven etc. Waardoor ik echt het contact met de realiteit kwijt ben geraakt. Gelukkig ging het daarna een stuk beter totdat mijn moeder een hersentumor kreeg en ernstig ziek werd (gelukkig wel overleefd) en mijn broer 2 jaar later op 23 jarige leeftijd leukemie kreeg en uiteindelijk overleed. In die periode kon ik me redelijk sterk houden (overleven) maar daarna begon het weer. Echt heel erg last van mijn hart gehad, hartslag liep soms wel op tot 210 slagen per minuut maar ze kunnen verder niks geks vinden en zeggen dat het allemaal door de stress komt. Nu ben ik afgelopen maand gebeld dat er mogelijk een genetische afwijking is in onze familie wat de kans op leukemie verhoogd. Ik vind het heel spannend en vind het moeilijk om van mij af te zetten, ben er gelijk van overtuigd dat ik het ook ga krijgen. Hierdoor loopt de stress weer op en krijg ik ook weer last van mijn hart etc.

Als ik deze verhalen allemaal lees weet ik dat ik niet de enige ben die hier last van heeft. Voor iedereen heel vervelend maar het is wel fijn om soortgelijke verhalen te lezen. Vooral omdat ik er in het dagelijkse leven met bijna niemand over praat.

Nou dit lucht even op, veel sterkte!!

Hallo onbekende ik heb net je verhaal gelezen en dacht dit is mijn verhaal ik maak precies het zelfde mee elke dag Angst Paniekaanvallen en vanochtend werd ik wakker en werd met angst wakker mijn hart bonkte in mijn keel werd helemaal naar door mijn lijf en ja hoor daar was meteen de Angst ik ga dood en zo gaat het de hele dag door alsmaar met als ik wat voel de dood ik was 16 jaar toen ik op mijn werk de 1e aan val kreeg en is altijd wel blijven sluimeren maar ik heb ook bij veel Pshyciaters gelopen en van alles geslikt Prozac jaren en al vele boeken er over gekocht maar ben gewoon een Hypochondrie ik heb nu ook met tussenpose nu weer heel erg dat ik niet durf te eten ik slik nu al jaren diazepam en na zo aanval huil ik weer dat gaat ook elkje dag door als ik iets leest of hoor hup daar is de paniek en kan overal om huilen ik word er ook Gek van vandaar dat ik dit zo goed herken en heb gereageerd op je Gr Joke

Lieve mede-lotgenoten, Ook ik herken mij in jullie verhalen. Vroegkinderlijk trauma, hooggevoelig, en daardoor verkeerde overtuigingen en gedragingen aangeleerd om te 'overleven'.
Nu 56 jaar en meerdere flinke crisissen in mijn leven meegemaakt. Zit nu 3,5 jaar weer in een heel diepe crisis, mede door heftige gebeurtenissen en mijzelf weer flink voorbij gelopen te zijn. Volg na diverse GGZ behandelingen nu mijn eigen weg met lichaamsgerichte therapie vanuit de polyvagaal-theorie. Vooral ook de psycho educatie die hierbij hoort geeft veel inzicht! Praten over je angsten is goed, maar (leren!) voelen, iets wat wij in onze opvoeding en maatschappij niet echt meekrijgen, is zó van belang voor herstel! Wens jullie allemaal het aller beste toe! Warme groet, Marjolijn

Ach lieverd. Dit herken ik zo 100000 procent..Ik had vanmiddag een eerste gesprek met een psycholoog. Zij herhaalden wat ik had ingevuld. Ik dacht degene die dit heeft is stapelgek. Maar het ging om mezelf. Hoe erg....Nu stapje voor stapje werken aan mezelf...mijn angst voedt mijn obsessie. Daar moet ik vanaf zien te komen. Ik wens je. Veel wijsheid..liefs Rona

Ik weet wat je bedoelt
Ik heb zo maar uit het niets.hogehartslag druk op borst.huisartsen post weten wie ik ben veel onderzoek gedaan ja heb diabetes. Slechte maag ledeging. Maar ergste is dat er geen duidelijke heid is.en alleen maar hoor.het is stress. Durf geen dokter meer te bellen. Nou ga ik in november praten met medc psychologie. Ik wil geen medc waar je suf van wordt.
Ik voel me heel erg alleen.en zou liever dood willen zijn .zo als ik me nu voelt.
Ben niet meer mezelf..
Groetjes lies sterkte jij ook..