Mijn ouders hadden nooit kinderen moeten krijgen

Mijn ouders zijn beide mensen die nooit kinderen hadden moeten krijgen. Mijn vader was altijd agressief. Hij sloeg me, riep en vernielde alles. Toen ik 12 werd en wat mondiger werd is dit alles gestopt omdat ik dreigde naar de politie te gaan en het heel eerlijk ook meende. De agressie is nooit weg gegaan. Het roepen gebeurd nog steeds en alles kapot maken ook. Mijn moeder maakte me dan weer gek op mentaal vlak. Ze liegt enorm vaak en ook echt over alles. Iets klein zoals iets dat ze vergeten is in de winkel dan zal ze zeggen dat het niet meer in voorraad was. Maar dus ook over grotere dingen. Als ze met mij alleen is praat ze alleen maar slecht over mijn papa en mijn zus en wanneer ze bij 1 van hen is doet ze dit omgekeerd. Mijn ouders hebben nooit een liefdevolle relatie gehad en ik kon nooit vertrouwen op hen. Mijn zus is bipolair waardoor ik ook met haar nooit een veilige hechting heb gekend. Hier is het allemaal begonnen. Geen vertrouwen en geen liefde dit heel mijn jeugd lang. Ondertussen ben ik een jong 20er en nog nooit een relatie gehad. De gedachte alleen al maakt mij onzeker en bang. Soms zelfs echt een afkeer er van. Ondertussen wil ik mezelf wel graag eens openstellen voor iemand en heb ook het gevoel dat die ene keer een kleine stap kan zijn om dit ook in de toekomst makkelijker te maken. Ik leer oprecht goede mannen kennen waarvan ik weet dat ze mij met alle goeie bedoelingen op date vragen en heel goed zouden zijn voor mij maar dan neemt de angst over en zeg ik nee. Niet enkel mijn gevoelens zijn er dan maar ik wil niemand hier in meesleuren. Ten eerste dat ik ze zeker niet in het begin die zekerheid kan geven. Plus dan moet ik ze ooit eens voorstellen aan mijn familie, de oorzaak van mijn problemen en vooral ook de mensen waar ik zelf niet achter sta. Ik woon nog steeds thuis dus ze voorstellen en daarna amper bezoeken gaat helaas ook niet. Alle tips en opmerkingen zijn meer dan welkom. Soms zit ik een beetje vast in mijn gedachten en angsten.