Hoe gaat dit over en gaat het over ?

Ik ben inmiddels een vrouw van in de 40. Zat in een liefdevolle relatie met een vrouw en had daarmee de liefde van mijn leven gevonden. We waren inmiddels alweer negen jaar samen. Ons leven was druk en onrustig met vier kinderen. Wat geld zorgen en onregelmatig werk van de een en geen werk van de ander door arbeidsongeschiktheid.
Toch was er enorm veel liefde en toch was er blijkbaar ook ongemerkt een deel dat niet helemaal lekker liep.
Van de een op de andere dag is mijn partner opeens vertrokken en wist ik niet waar zij verbleef. Ik zakte direct in een zeer diep dal waar ik niet meer zelf uit kwam. Ik kwam bij de hulpverlening terecht. Bij mij ging (en ik zie alles pas achteraf) een beerput aan oude patronen en angsten open.

Ik ben als kind heel erg veel ziek geweest. Heb enorm veel in ziekenhuizen gelegen. Heb zelfs een paar keer meer dan een jaar in het buitenland gelegen. En dat dus allemaal al als klein meisje. Zonder ouders alleen in kamers en zeer ziek en aan alle slangen en toeters en bellen.
Ik heb daar nooit echt last van gehad ......dacht ik...
Tot nu....alle angsten dientengevolge zijn opgebouwd komen nu als een gek naar boven. Bang om verlaten te worden, bang om alleen te zijn, bang om niks te betekenen, bang om niet belangrijk te zijn en vooral bang om vergeten te worden .... dat niemand weet dat ik besta.

Momenteel merk ik dat het niet alleen de geest is die bange dingen denkt maar dat het vooral mijn lichaam is die op bepaalde momenten gewoon in paniek schiet zelfs als dat niet nodig is.

Zo komt mijn vriendin juist weer iets dichterbij en juist dan breekt er in mijn lijf meer en meer paniek uit. Juist als je weer wat liefde proeft.
En ik maar roepen naar mijn lijf dat het niet bang hoeft te zijn....onbegonnen werk want het is zo sterk

Ik weet zelf nog niet zo goed of dit vanzelf gaat slijten als je maar inziet wat er aan de hand is of niet.
Eerst had ik nul niet door dat het zo in elkaar zat daar ben ik nu na een half jaar pas achter gekomen.

Hoe gaat dit over en gaat het over ?
Kan ik op een gegeven ogenblik wel gewoon alleen zijn zonder altijd maar een K gevoel ?

Dit is voor nu mijn verhaal