Het is vaak een gevolg van stress en spanningen

Ik schijn ook chronische hyperventilatie te hebben wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet kan accepteren, mijn probleem is namelijk dat ik in 2013 op 45 jarige leeftijd een acute bypassoperatie moest ondergaan met 4 omleidingen, na deze operatie ben ik, toen ik weer thuis was, in 1 week 4 keer met de ambu opgehaald en 3 keer opgenomen geweest ivm hartritmestoornissen.
Hierdoor blijkbaar zo'n angst ontwikkeld dat ik chronische hyperventilatie heb ontwikkeld (of het was daarvoor al aanwezig)

De jaren hierna heb ik dagelijks last van een pijnlijk borstbeen, drukkend gevoel op de borst met uitstraling naar de linkerarm, snel moe, extrasystolen, beklemmend gevoel rond het hart bij inspanning etc etc
Je zou dus zeggen er is iets niet goed met het hart echter heb ik inmiddels zoveel onderzoeken gehad tot een 2nd opinion en zelfs een 3rd opinion, pet scans, nucleaire scan, fietstesten, talloze ECG's, talloze keren opgenomen geweest op de spoedeisende hulp (en weer door de molen), diverse keren met een holter gelopen, pijnpoli, kno arts, reumatoloog, internist en noem maar op.
Artsen waardoor ik ben onderzocht inclusief 2 huisartsen zeggen allemaal dat er niks met het hart aan de hand is maar toch blijf ik al de klachten houden, nu al 8 jaar (moment van schrijven december 2021)

Ondertussen talloze paniekaanvallen gehad, 2x psychosomatische therapie, psycholoog, winlock therapie, emdr en noem maar op ik heb het wel gehad.
Ik schaam me diep dat ik al die jaren zoveel onderzoeken, therapie en andere soorten van hulp heb gehad want telkens komt er niks uit terwijl ik vol met lichamelijke klachten zit, ergens denk ik dat er iemand met een op mij gelijkend poppetje dagelijks een nieuwe naald erin zet want ik heb regelmatig verschillende klachten; periode van keelpijn, drukkend gevoel in mijn hoofd, hartbonzen, extrasystolen, duizelig, licht in het hoofd, tintelingen op mijn linker wang, verdoofd gevoel van de huid, koude handen en voeten, koud gevoel op de huid van mijn linker been, dizzy gevoel in het hoofd, snel moe, akelig gevoel na een stuk wandelen of fietsen, door mijn benen zakken, slecht slapen, steken in linker oog, tinnitus, pijnlijke huid, akelig gevoel als ik door een winkel loop, gierend gevoel bij emotie of stressmomenten in het verkeer of een spannende film en talloze andere klachten die ik heb gehad of die regelmatig terugkomen, sommige klachten kan ik niet eens omschrijven die zo intens en akelig zijn dat niet is te vergelijken met een soortgelijke aandoening.

Ik denk zelf inmiddels dat het psychisch is geworden en dat ik er niet meer vanaf kom, veel wordt niet begrepen door de huisarts dat merk je aan de manier waarop je na verloop van tijd te woord wordt gestaan door de huisarts zelf of de assistente, die hebben zoiets van 'daar heb je hem weer', wat ik ook wel begrijp.
Je gaat steeds meer in een soort isolement komen en je gaat, ook al probeer ik het van niet, situaties of plekken uit de weg. Je gaat van dag tot dag leven zo van wat gaat er vandaag gebeuren of hoe ga ik me vandaag voelen.
Hierdoor inmiddels ook, waarschijnlijk 2x, een burnout gehad en hierdoor verschillende keren langdurig thuis gezeten.
Nu ik dit allemaal zo opschrijf realiseer ik wat een ongelooflijke k*ttijd ik heb gehad, en nog.
Mijn vrouw heeft dit ook al jaren mee moeten ondergaan en ziet wat het allemaal teweeg heeft gebracht dat ze zelf ook inmiddels ook gezondheidsklachten heeft ontwikkeld door steeds die spanningen moest ondergaan van al die onderzoeken en opnames op de spoedeisende hulp.
Ik zal er mee moeten dealen en iets van een middenweg moeten vinden, gelukkig heb ik ook goede dagen, tijdens mijn werk gaat het op zich wel prima waarschijnlijk door de afleiding die ik dan heb want ik merk dat als je op het internet gaat zoeken naar een verklaring van je klachten je altijd uitkomt op de meest verschrikkelijke aandoeningen wat niet ten goede komt van je geestelijke gesteldheid wat dan weer allerlei klachten geeft, de bekende visueuze cirkel.

Chronische hyperventilatie is meestal geen aandoening op zich, het is vaak een gevolg van stress en spanningen, die heb ik door alles wat ik in de afgelopen 8 jaar heb meegemaakt denk ik continue. Dus ongemerkt is de manier waarop ik ademhaal permanent gewijzigd in de verkeerde vorm van ademhalen, ik betrap mezelf vaak dat ik met opgetrokken schouders een hoge ademhaling heb, die ik dan weer corrigeer maar vaak na een paar minuten sta ik weer zo.
Alle therapieën, adviezen en ademhalingsoefeningen en ontspanningsoefeningen ten spijt gaat het bij mij waarschijnlijk niet meer veranderen ben ik bang.