Fobie - Lotgenotenverhalen

Hoi,

Ik heb al mijn hele leven een hekel aan sieraden, vooral kettingen, oorbellen en armbandjes waar losse dingen aanzitten. Als ik er naar kijk krijg ik al een vies gevoel en bederft het mijn eetlust. Ik walg er van. Het rinkelende geluid en aanraken vind ik echt verschrikkelijk. Als ik mensen met sieraden zie blijf ik het liefst zo ver mogelijk uit de buurt.

Ik heb gezocht naar informatie of ervaringen maar kon er niets over vinden.

Ik vraag me af of er meer zijn die hier last van hebben..

Ik hoor het graag!

Ik zit al jaren met agorafobie. De eerste jaren durfde ik mijn huis niet uit.

Het is steeds wat beter gegaan. Kan nu weer naar de kapper, boodschappen doen, af en toe iets buitenshuis. Voor mij al hele ondernemingen. Het zal allemaal alleen nooit mijn hobby worden.

Met heel kleine stapjes ga ik wel vooruit. Als ik in bed lig, dan voel ik me veilig. Slapen is even geen angst.

Ik heb een sociale fobie. Als ik in een omgeving ben waar andere mensen zijn, ben ik bang dat zij me afkeuren. Ik ben bang dat ze me niet leuk vinden en ik voel me onhandig in sociale situaties.

Ik ben zo'n beetje alle sociale situaties aan het vermijden: vriendschappen, een relatie, mijn vrije tijd. Ik ben bang dat er een oordeel over me wordt uitgesproken. Dat is beangstigend voor mij.

Ik heb claustrofobie. Een van mijn grootste angsten is dat ik ergens opgesloten zit en niet weg kom.

Hoe kleiner de ruimte is, hoe claustrofobischer ik word.

Als ik in een lift sta, dan ben ik bang dat er een storing komt en dat ik vast zit. Ik begin vaak al te zweten voordat ik in de lift zit. Als het kan neem ik dan ook liever de trap.

Goedendag,

Ik heb sinds een paar maanden erge last van paniekaanvallen als ik naar de lucht kijk ook al

Is het overdag of snachts krijg ik een enorm beangstigend gevoel alsof ik word opgeslokt door het heelal.. en zelfs ook op open pleinen ben ik bang en in grote gebouwen.

 

Dit belemmerd mij enorm in het dagelijks leven, ik kan niet meer genieten van dingen die ik doe, en ik word er erg depressief van ik voel
mij nergens meer veilig.

Wat zou ik het beste kunnen doen?

Groet,

Ik heb emetofobie. Ik ben enorm bang om over te geven. Als ik me een beetje misselijk voel, dan raak ik al in paniek.

Ik doe dan ook vanalles om te voorkomen dat ik misschien zou moeten overgeven, zoals houdbaarheidsdata checken, geen contact met zieke mensen, superhygiënisch zijn, niet buitenshuis eten. En natuurlijk heel vaak mijn handen wassen...

Goedemiddag, daar ben ik dan ik hoop dat jullie ook deze klacht hebben die ik momenteel heb waardoor ik helemaal gek word.
Ik heb een jaar lang met paniekaanvallen geworsteld die ik eindelijk voor me gevoel nu onder de knie heb. Alleen ik blijf een rare klacht houden ik heb steeds in mijn linkerhals pijn wat komt en weer gaat. Ben al 10x bij de huisarts geweest en die denk dat het niks lichamelijks is maar toch voel ik deze pijn en word ik er zo bang voor omdat ik het gevoel heb dat mijn hals slagader daar iets mee is hebben jullie ook deze klachten en hoor dit dan erbij dat ik dit eraan overhoud van al die paniek of moet ik toch naar de spoedpost gaan?

Ik heb een angstoornis en ik ben mezelf niet of ik in een film zit Dat niets echt is maakte me zo bang

Hallo,

Ik ben opzoek naar mensen die een angst hebben zoals ik. Ik kan het nergens op internet vinden en met een misselijk benauwd gevoel probeer ik dit op te zoeken, omdat ik er eigenlijk niet te lang aan kan denken. Ik heb al vanaf kinds af aan dat ik niet tegen gedachten aan mijn onderbuik kan termen zoals 'vleesbomen, tampon, menstruatie, baarmoeder enzv krijg ik pijn in mijn onderbuik en een snelle ademhaling. Zoals ik dat nu met moeite schrijf ook heb.
Ik heb werkelijk geen idee waar dit vandaan komt, nooit zwanger geweest of iets mee gemaakt. Ik weet ook niet wat ik er zo eng aan vind.
Zijn er mensen die dit herkennen?

Ik heb een beginnende liefdesrelatie met een man met erotofobie. Er is tussen ons een vertrouwensband. Ik zou hem graag ertoe willen brengen dat hij zich laat helpen, want anders zal ik op termijn moeten afhaken, vrees ik. Heeft iemand tips of eigen ervaringen? Zijn probleem is dat hij het voor zichzelf al levenslang verstopt. Uit zijn uitingen maak ik op dat hij heel streng werd opgevoed en vermoed dat hij sexueel misbruikt werd of zelf dader was van sexueel misbruikt. Heeft iemand hier een kijk op?

Ik begrijp het , het gerinkel , en het overdaad gedoe , het zegd mij niets , maar het allerbelangrijkste is altijd je zelf zijn

Ik heb al vele jaren een wespenfobie, heel mijn leven en dat van mijn partner word hierdoor beheerst, ik sluit mijn eigen zoveel mogelijk op in de zomer, iedereen geniet van de zon en ik ben gedoemd om binnen te blijven, ik heb al verschillende psychologen geraadpleegd, heb zelfs al onder hypnose geweest , wat mij wel een jaar heeft geholpen maat het volgende jaar was het er terug, mijn Leven is een regelrechte hel hierdoor, is er iemand die dit ook heeft en er vanaf geraakt is? Alvast bedankt

Voor ik begin, ik ben de mannelijke versie van de naam Chris. LOL

Ik heb sinds 5 jaar panische angst om op wintersport te gaan. Waarschijnlijk enkel en alleen wintersport. Heel eigenaardig want ik ga al van mijn 7 jaar op wintersport. Vroeger toen ik met mijn ouders naar Oostenrijk ging was er nooit een probleem maar op het moment dat ik alleen op wintersport begon te gaan kreeg ik altijd schrik om op wintersport te gaan. Ik had altijd schrik om onderweg te verongelukken en nooit meer thuis te komen. Maar tot 5 jaar terug overwon ik de angst telkens en ging meerdere keren elke winter naar Oostenrijk. Eens ik vertrok, bijvoorbeeld met een reisagentschap met de bus, was de angst voorbij en had ik telkens een prachtige vakantie.
Mijn laatste vakantie was in maart 2015 naar Flachau en sindsdien niets meer. Deze nacht heb ik nog een wintersport vakantie afgezegd.
Wintersport is zeer belangrijk want vele jaren geleden had ik de toelating gekregen om als enigste buitenlander in een Oostenrijks ski team te mee te trainen (slalom, afdaling enzovoort).
Eind september 2016 herviel ik van de ene moment op de andere moment in mijn zesde zeer zware klinische depressie. Ook deze zesde zware klinische depressie en alle fobieën, psychoses, persoonlijkheidsstoornissen die gepaard gaan met deze uitputtingsdepressies heb ik allemaal overwonnen behalve 1. Deze morgen keerde ik nogmaals in mezelf en vroeg me af wat ik toch mankeer en het schoot me te binnen. Ik heb een fobie om op reis te VERTREKKEN.

Het probleem is dat dit niet simpel is om aan te pakken want een skireis moet je plannen en kan je niet zomaar met geconfronteerd worden. Zomaar lukraak vertrekken zonder boeking en planning is quasi onmogelijk de laatste jaren wil je plaats hebben om te overnachten. Ook is er niemand of niets die me verplicht om te vertrekken zodat ik het zou kunnen overwinnen.
De enige manier voor mezelf om dit te overwinnen is telkens spontaan en lukraak zonder planning te vertrekken.

Wat kan ik in godsnaam hier aan doen. Ik wil per se dit skiseizoen nog op wintersport. Voor de eerste week van Pasen heb ik al een voorschot betaald om op wintersport te gaan met de fitness (paar vrienden gaan mee). Tot nu toe is dit geen probleem maar eens de vertrekdatum dichterbij komt beginnen de angsten op te komen. Ik wil deze reis niet naar de knoppen helpen en zeer zeker op wintersport gaan.

Hoe moet ik dit toch oplossen?

Mvg,

Chris